Maritzstraat is geen Pieter Maritzstraat!

De Maritzstraat ligt tussen het Krugerplein en spoortunnel Tugelaweg. De naam van deze straat, (net als de Linnaeus-, Schalk Burger- en Wibautstraat een verbindingsweg met het overige Amsterdam ), was niet echt bekend.
Vaak werd gedacht dat dit de Beukenweg was, maar deze begint toch echt voorbij de spoortunnel. Ook waren er mensen, die bij het horen van deze straatnaam dit verder aanvulden tot Pieter Maritzstraat. Pieter of Pieter Maritzburg heeft echter niets te maken met deze straat.
De straat is vernoemd naar Gerrit Maritz met o.a. Pieter Retief, één van de boerenleiders in Zuid-Afrika.
Zo is - Pieter Maritz - een samentrekking van voornoemde namen.

Het blok huizen, waarin ik woonde, was het eerste (1918) van de vijf blokken die het Bouwfonds van de Vereniging Handwerkers Vriendenkring in deze buurt bouwde. Gelegen tussen Maritzstraat, Tugelaweg, Cillier- en Retiefstraat. In 1942 nam de Gemeentelijke Woningdienst deze woningen over.

Het was hier prettig wonen ondanks dat de keuken erg klein en er natuurlijk nog geen douche was. De zolderkamers, toen nog met dakkapellen, waren door de bewoners die op drie hoog woonden, binnendoor bereikbaar. Dit kwam goed uit omdat wij er lange tijd met ons achten hebben gewoond. Vier jongens, Piet, Wim, Loek en Cor en twee meiden, Tera en Roelie.
Overigens waren er meer grote gezinnen.

Mijn moeder woonde als meisje aan de andere kant van dit blok, in de Spitskopstraat. Deze huizen zijn in de oorlog voor brandhout gesloopt. In mijn kleutertijd speelde ik in het zand waarop deze huizen hadden gestaan en zag hoe met een stoommachine de houten heipalen voor de nieuwbouw de grond in werden gedreven.
Haar ouders woonden tot aan hun dood (1961) in de Hertzogstraat.