Marijke Stein
Frits Slicht
Ik ben in 1971 bij de Stichting Verpleeghuizen Amsterdam (SVA) gaan werken. Ik werkte in het gebouw dat tot kort na de oorlog het Sint Elisabeth-Gesticht was. Ik heb er tot en met 1973 gewerkt. Toen ik in verwachting was, ben ik gestopt met werken. Niet lang daarna ging het trouwens helemaal dicht. Het pand heeft daarna nog een tijd dienst gedaan als “sleep-in”.
Ik kan mij dat nog wel herinneren. Als ik in de tram zat, in lijn 9, dan werd er altijd omgeroepen dat we bij de halte voor de sleep-in waren. Er stapten dan veel jongeren uit, ik heb ook veel van hen naar binnen zien gaan. De grote deur aan de Mauritskade was toen al weg, de grote veranderingen waren toen al begonnen.
Er was een nieuwe ingang gemaakt door een opening in de muur aan de
’s Gravesandestraat te maken. Verder was er ook al een soort van terras gemaakt in de tuin. Onze eetzaal, die voor het personeel, werd toen een café. Dat café zit er nog steeds, maar wel een stuk moderner.
Een veranderende indeling
Als ik vandaag (10 februari 2012) rondloop in het gebouw, herken ik eigenlijk alleen de trappen en buiten de stoep, hoewel de houten deuren zijn verdwenen.
De hele indeling is ook veranderd. Waar vroeger de hal was (de hoofdingang aan de Mauritskade), daar zit nu de receptie. De kapel waar we even naar binnen mochten herkende ik nog wel. Ik moet wel toegeven dat ik er vroeger praktisch nooit kwam. Of die kapel in de jaren zeventig nog gebruikt werd voor diensten, weet ik eigenlijk niet. Ik denk het eigenlijk niet. Mijn patiënten waren in ieder geval niet in staat een dienst bij te wonen. De meeste patiënten kwamen helemaal niet meer van hun afdeling. De SVA was ook geen religieuze instelling.
