O.P. Knappen
Frits Slicht
Een nieuw complex
In het Oosterpark bevond zich al vanaf 1923 het bekende Parkherstellingsoord (zie daarvoor de verhalen van O.P. Knappe). Na de oorlog leed deze instelling een kwakkelend bestaan. Dat weerhield de Vereniging Parkherstellingsoorden niet om in het begin van de jaren vijftig met een nieuw initiatief te komen. Men wilde naast het oude gebouw van het Parkherstellingsoord een paviljoen bouwen, speciaal voor kinderen. Dit kinderpaviljoen zou de naam Prinses Beatrixoord krijgen. De opening van dit paviljoen vond plaats in 1954 (volgens de uitnodiging en volgens een artikel uit Trouw van 14 februari 1954) of in 1956 (volgens een brief van de Vereniging aan de Sociale Raad). Ik heb de uitnodiging en de brief als afbeelding bij het verhaal geplaatst. Mogelijk dat dit te maken had met het feit dat er in 1954 nog geen verwarming was aangelegd. In dagblad Trouw werd aangegeven dat de financiële middelen hiervoor benodigd, via een collecte verzameld moesten worden.
Er is verder heel weinig bekend over het Beatrixoord, ook niet wanneer het precies werd gesloten. Uit de nota “Visie Verdubbeling Oosterpark” blijkt dat het pand van de stichting Beatrixoord in 1987 werd gesloopt.
Tante Truus
In 1965 werd er bij het Beatrixoord een borstbeeld geplaatst van Mevrouw Wijsmuller, beter bekend onder haar bijnaam, Tante Truus. Voor en tijdens de oorlog heeft zij vele honderden, duizenden kinderen het leven gered. Drie woorden die in het borstbeeld werden gegrift, staan voor haar karakter. De woorden waren: Bellatrix (strijdbaar), Vigilans (volhardend) en Beatrix (liefdevol). Mevrouw Wijsmuller was jarenlang secretaris van de Vereniging Parkherstellingsoorden en lid van de Gemeenteraad van Amsterdam.
Toen het Beatrixoord opgeheven werd, nam ze haar eigen beeld mee naar huis. Daar heeft ze het tot haar dood in 1978 bewaard.
