Eva Pellinkhof-Roselaar (1920 - 2017)
Frits Slicht
Mijn moeder kwam wel bij de winkel van de Coöperatie op de hoek van de Laing’s Nekstraat en de Transvaalstraat. Dat was wat je een ‘rode winkel’ kan noemen. We kwamen ook wel bij Simon de Wit, maar dat was toch een stuk minder vaak. Simon de Wit is in mijn geheugen een klein soort supermarkt. Je had ook de VANA, daar kochten we op zaterdag 10 eieren voor 25 cent. Volgens mij zaten die ergens op een plein, ik meen het Krugerplein. Je had ook nog een winkel van De Gruyter, die zat in de Pretoriusstraat. Mijn moeder kocht daar een enkele keer iets.
De Vana (aanvulling F.Slicht)
De Vana was een Nederlandse keten van kruidenierswinkels. Eigenaren van de winkelketen was de familie Van Amerongen. Aan de samentrekking van 'Van A.' ontleenden de winkels hun naam. De Vana's hadden het karakter van kleine buurtkruideniers, zoals destijds ook de kruidenierswinkels van De Gruyter.
Van Aalsvel en de kippenboer
Op vrijdag kwam bijvoorbeeld de zuurman aan de deur met zijn kar. Dat was Van Aalsvel. Ik meen dat die Van Aalsvel op het Pretoriusplein woonde, in ieder geval had hij daar zijn zuurwinkel, dacht ik. Bij Van Aalsvel kon je ook mierikswortel kopen.
Ook de poelier, de kippenboer, kwam bij mijn moeder langs de deur. Die man kwam op donderdag om de bestelling op te nemen. Op vrijdag kwam hij de bestelde boodschappen dan brengen, meestal in de ochtend.
Echt boodschappen met mijn moeder doen, dat deed ik weinig. Hooguit gingen we samen op stap als ik nieuwe schoenen nodig had. Ik werd ook wel eens naar een winkel gestuurd, bijvoorbeeld naar De Gruyter. Ik kreeg dan altijd een briefje mee. De Gruyter vond ik wel een fijne winkel, ik vond de tegelplateaus erg mooi. Het was eigenlijk best een eigenaardige winkel.
