Mijn zuster, Sophie Roselaar

Ik had één zuster, haar naam was Sophie. Zij was vier jaar ouder dan ik. We hebben ondanks dat leeftijdsverschil best nog veel samen gedaan. Ik weet nog dat we samen met de kano uit varen gingen. Die kano hadden we zelf gebouwd, bij de Nederlandse Arbeiders Sport Bond (NASB) of bij de Watervrienden. Het was een vrij brede kano waar we met zijn tweeën in konden. We gingen daarmee van de Transvaalkade (daar lag de kano) naar het Bovendiep. Onze kano heette “Allegro”. Die naam hadden we niet zelf bedacht, we hebben die naam toegewezen gekregen. Zelf een naam verzinnen was er niet bij.
Zo waren we een keer op het Bovendiep aan het peddelen toen er een paar jongens langs kwamen varen. Eén van hen zei: ‘Jezus, als ik die naam op de radio hoor, dan geef ik hem een rotslinger’. Dat heb ik nooit vergeten.

Mijn zuster is op 4 juni 1941 getrouwd met Philip Slier. Op 1 oktober 1942 werden ze weggehaald, mijn zuster was toen in de achtste maand van haar zwangerschap. Op 8 oktober, mijn verjaardag, is ze in Auschwitz vergast. De Duitsers waren zeer ‘gründlich’. Ze hebben het allemaal precies bijgehouden. Haar man, Philip Slier, heeft nog tot bijna aan het eind van de oorlog ‘geleefd’. Hij zat in een ander concentratiekamp, hij zat in Gross-Rosen.
Philip zat volgens mij een soort werkkamp (Arbeitslager). Hij is uiteindelijk op 2 februari 1945 doodgeschoten. Dat was toen de Russen kwamen. Hij is toen samen met anderen in hun richting gelopen. Zij werden doodgeschoten, door wie is onbekend.

Aanvulling F.Slicht

Voor meer informatie over het kamp Gross-Rosen, ga naar Wikipedia. Er zijn ook filmbeelden van dit kamp, van na de oorlog. Ga voor deze beelden naar: Gross-Rosen.