Onderduiken van een tapijt

Auteur: Frits Slicht Frits Slicht

Ik keek toevallig net uit het raam en zag dat er mannen van de Sicherheits Dienst bij de bakfiets stonden.

Amstelbrouwerij. Andreas Bonnstraat, met de zijgevel van de Amstelbrouwerij aan de Mauritskade 14. Links ingang van de Tweede Boerhaavestraat.<br />Deze foto is uit 1933.<br />Bron: Stadsarchief Amsterdam.

Amstelbrouwerij. Andreas Bonnstraat, met de zijgevel van de Amstelbrouwerij aan de Mauritskade 14. Links ingang van de Tweede Boerhaavestraat.
Deze foto is uit 1933.
Bron: Stadsarchief Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

Omdat mijn ouders gemengd getrouwd waren, zaten zij in een bijzonder positie. Dat moet ook de schoonfamilie van tante Lena hebben gedacht. Zij was erg rijk getrouwd. Haar schoonfamilie vroeg, het was inmiddels al 1943, aan mijn ouders of zij een kleed voor hen wilden bewaren. Mijn moeder zei dat dit absoluut niet kon. Leg het desnoods maar op de grond zeiden ze. Het ging waarschijnlijk om een duur Perzisch tapijt. Wat hebben die mensen nu gedaan, zonder te overleggen met wie dan ook? Ze hebben een bakfiets gehuurd en plotseling stond die bij ons, in de Schalk Burgerstraat, voor de deur. Ik keek toevallig net uit het raam en zag dat er mannen van de Sicherheits Dienst bij de bakfiets stonden. Ik heb de boel bij mekaar gegild en schreeuwde dat er iets vreselijks stond te gebeuren. Zo ben ik ook de trap afgerend naar mijn buurvrouw, mijn latere schoonmoeder.

Veilig?

Achteraf bleek dat er ook allemaal sieraden en nog van alles in dat vloerkleed waren gerold. Zij moeten gedacht hebben dat het bij een gemengd getrouwd stel wel veilig was. Bedenk wel dat mensen toen wanhopig waren, dat ze andere mensen in gevaar brachten, beseften ze niet. Mijn vader, die bij de Amstelbrouwerij werkte, was al van zijn werk opgehaald. Ik was naar zijn werk gerend, maar daar was hij dus niet meer. Daarna ben ik naar de Euterpestraat (+hoofdkwartier van de SD) gerend. In ben zelfs binnen geweest, in een grote gang. Het leek eigenlijk wel een wachtkamer, heel wonderlijk allemaal. Daar zat ook die schoonfamilie, helemaal verslagen. Ik heb mijn vader nog gezien, hij werd van de ene naar de andere kamer gebracht. Thuis heb ik mijn verhaal gedaan, kort daarop kwam mijn vader gelukkig weer thuis. Hij was op een vreselijke manier verhoord. Lees ook: Mijn vader opgepakt en Angst.

Alle rechten voorbehouden

3360 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Mia Deegen

19 Onderduikers Amstel Brouwerij

De onderduikers Christiaan waren mijn familie. Hier schrijf ik het niet, maar als je meer wil weten kijk op Joods Amsterdam 19 onderduikers op de Amstel Brouwerij. Vriendelijke groeten Mia

christiaan

bedankt

Mooi verhaal vooral dat jou vader werkte in de amstelbrouwerij tijdens de oorlog mijn opa oma en moeder woonde daar ten tijde van de oorlog er hebben tussen 43 en 45 22 onderduikers gezeten. Dit terwijl er Duitsers erg dichtbij zaten
We zijn nu bezig dat verhaal boven water te krijgen. Dit is niet makkelijk met weinig puzzelstukjes. Mijn moeder wilde daar nooit over praten