Frits Slicht
In de periode van 1942 – 1943 verdwenen steeds meer Joodse buurtbewoners uit onze straat. Ook de Ooms en Tantes van David die bij ons in de Schalk Burgerstraat woonden, waren weg. Op een gegeven moment waren alleen het gezin Papegaaij en het gezin Van der Meer nog over (van de oorspronkelijke bewoners). Beide gezinnen waren gemengd getrouwd. Daarbij, wij woonden ook nog eens op dezelfde trap.
Mijn vader die in 1941 terug was gekomen naar Nederland. Hij was in Genua van boord gegaan en terug komen lopen naar Nederland.
Lees ook: ‘Mijn Vader’.
Op een gegeven moment is hij op straat aangehouden en meegenomen naar de Euterpestraat (hoofdkwartier van de Nederlandse Sicherheits Dienst). ‘Naar de Euterpestraat gaan’, betekende in de oorlogsjaren niet veel goeds. Ze hebben hem daar flink te pakken genomen. In eerste instantie werd hij verhoord door Nederlanders. Omdat die niets uit hem konden krijgen, werd hij naar een Duitse officier gebracht. Mijn vader vertelde later dat hij het een onbeschofte vent vond. Hij zat er een beetje onderuitgezakt bij, met zijn laarzen op het bureau.
Mijn vader heeft hem het hele verhaal gedaan, hoe hij vanuit Genua naar Nederland was gekomen. Opvallend genoeg was de reactie van die Duitser: “Maak dat je hier weg komt, maak dat je hier weg komt”.