Het Hekkepoortje

Verteller: Oude muur van de Joodse Begraafplaats. Wil Wickel
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
Soembawastraat, Flevopark, Indische Buurt

Tegenwoordig heb je daar twee aparte ingangen naar de Joodse begraafplaats, afgesloten met roestige hekken.

Het Hekkepoortje. Hekkepoortje, toegang tot het Flevopark. Foto gemaakt op 5 juli 2011, door Frits Slicht.

Het Hekkepoortje. Hekkepoortje, toegang tot het Flevopark. Foto gemaakt op 5 juli 2011, door Frits Slicht. Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden

Toen wij in de Soembawastraat kwamen wonen, woonden we op niet al te grote afstand van de Joodse begraafplaats (Israëlitische begraafplaats Zeeburg). De huizen in de Soembawastraat zijn inmiddels afgebroken.

Het Hekkepoortje, nu de hoofdingang van het Flevopark, is het monumentale hekwerk met die enorme stenen kolommen uit 1771. Die poort stond vroeger voor de Muiderpoort. Het was oorspronkelijk een stadspoort. Door die poort is Napoleon gekomen toen hij vanaf de Middenweg kwam. Bij die poort kreeg hij de sleutels van de stad overhandigd. Die poort is pas na de oorlog, wanneer weet ik niet precies, naar zijn huidige plek verhuisd (volgens andere bronnen, o.a. het JHM, al in 1938). Voor de herplaatsing lag het Hekkepoortje ‘in depot’.

Ik weet nog dat je kort na de oorlog over een nogal berucht, krakkemikkig houten bruggetje moest. We woonden toen op het Javaplantsoen, nummer 21. Het was een wrakkig bruggetje dat de twee delen van de begraafplaats met elkaar verbond. Het zal wel veilig genoeg zijn geweest omdat daar toch nog een begrafenisstoet overheen kon. We hadden vrij uitzicht, de in de Hongerwinter gekapte bomen waren vervangen door nieuwe, jonge, aanplant.

Tegenwoordig heb je daar twee aparte ingangen naar de Joodse begraafplaats, afgesloten met roestig hekken. Die twee hekken staan schuin tegenover elkaar. Vroeger kon je in één keer rechtdoor. Vroeger waren er helemaal geen hekken. Je liep gewoon van het ene naar het andere deel. Voor mij is dat een teken dat ze aan die toegang hebben gesleuteld. Als je voor de ingang staat, staat het linker hek nog op de oorspronkelijke plek. Vanuit dat hek gerekend, liep je vroeger over het bruggetje waar ik het net over had. Over het noordelijke deel van de begraafplaats liep een pad. Dat pad begon bij de oude hoofdingang van de begraafplaats (dat was aan de Zeeburgerdijk). Dat paadje liep in een rechte lijn vanaf die ingang naar het bruggetje.

Alle rechten voorbehouden

2165 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Toegang Flevopark. Kort voor het Hekkepoortje zijn er links en rechts hekken die toegang geven tot twee, in het verhaal genoemde, delen van de Joodse begraafplaats.<br />Foto gemaakt op 5 juli 2011, door Frits Slicht.

Toegang Flevopark. Kort voor het Hekkepoortje zijn er links en rechts hekken die toegang geven tot twee, in het verhaal genoemde, delen van de Joodse begraafplaats.
Foto gemaakt op 5 juli 2011, door Frits Slicht.

Alle rechten voorbehouden
Groot feest rond Hekkepoortje. Hekkepoortje in eere hersteld! een mooie titel voor een mooi feest. Dit artikel komt uit: De Tijd, godsdienstig-staatkundig dagblad van 26-04-1938 (avondeditie).<br />Bron: KB, Historische Kranten.

Groot feest rond Hekkepoortje. Hekkepoortje in eere hersteld! een mooie titel voor een mooi feest. Dit artikel komt uit: De Tijd, godsdienstig-staatkundig dagblad van 26-04-1938 (avondeditie).
Bron: KB, Historische Kranten.

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
R.Bosch

Jodemanissie

Het Jodemaussie noemden wij Jodemanissie. je had bij het zuiderzeepark 3 Joodse begraafplaaten

Het is een leuke site

Bram de Vries

Re: Jodemaussie

Hans Helmerhorst:
Als je langs de begraafplaatsen liep dan liep je zo het park in recht op een vijver af en een grote villa aan die vijver. Als het echt vroor lag die vijver gauw dicht en werd er geschaatst.
Als je in het park kwam kon je meteen rechtsaf slaan en dan via het Zwarte Pad lopen, met zijn griezel verhalen van kinderlokkers en dergelijke.
Het werd kinderen vaak afgeraden om over dit paadje te gaan.

Jodenmanussie

Bram dxe Vries

Re: Jodemaussie

Hans Helmerhorst:
Als je langs de begraafplaatsen liep dan liep je zo het park in recht op een vijver af en een grote villa aan die vijver. Als het echt vroor lag die vijver gauw dicht en werd er geschaatst.
Als je in het park kwam kon je meteen rechtsaf slaan en dan via het Zwarte Pad lopen, met zijn griezel verhalen van kinderlokkers en dergelijke.
Het werd kinderen vaak afgeraden om over dit paadje te gaan.

Niet rechtsaf maar linksaf

carl jasper

Re: De hekken

Daphne:
Naar mijn weten zijn die hekken er gekomen door dat sommige het respectloos vonden dat je zo over de begraafplaats kon lopen. Sommige mensen bleken ook te zonnen op deze begraafplaats.
een rijke directeur heeft toen voor deze hekken gezorgd.

ja wij hebben in onze jeugd daar liggen te zonnen

Daphne

De hekken

Naar mijn weten zijn die hekken er gekomen door dat sommige het respectloos vonden dat je zo over de begraafplaats kon lopen. Sommige mensen bleken ook te zonnen op deze begraafplaats.

een rijke directeur heeft toen voor deze hekken gezorgd.

Adrie van Mazijk

Het zwarte pad

Wij noemden het ook wel "het stille paadje" komt dit bij anderen ook bekent voor??

Hans Helmerhorst

Jodemaussie

Als je langs de begraafplaatsen liep dan liep je zo het park in recht op een vijver af en een grote villa aan die vijver. Als het echt vroor lag die vijver gauw dicht en werd er geschaatst.
Als je in het park kwam kon je meteen rechtsaf slaan en dan via het Zwarte Pad lopen, met zijn griezel verhalen van kinderlokkers en dergelijke.
Het werd kinderen vaak afgeraden om over dit paadje te gaan.