Duivendrechtsekade 18 in 1958.

Verteller: Wim Verschut
1 Fan
Omval, Wetbuurt

Het pontje was niet meer dan een soort vlot met aan beide zijden een hek

Links de Duivendrechtskade, waar de machinefabriek Duurland was gevestigd en vanwaar het pontje vertrok naar de Wetbuurt (rechts achter de bomen. .<br />Foto: Jo Haen ©

Links de Duivendrechtskade, waar de machinefabriek Duurland was gevestigd en vanwaar het pontje vertrok naar de Wetbuurt (rechts achter de bomen. .
Foto: Jo Haen ©

Alle rechten voorbehouden

Na het behalen van mijn LTS- diploma in 1958 ging ik, 15 jaar oud, aan het werk als leerling machinebankwerker bij machinefabriek Duurland. In deze fabriek gevestigd op de Duivendrechtse- kade 18 werden aardappelschrap- en groentesnijmachines gefabriceerd.

Vanaf de Maritzstraat in de Transvaalbuurt fietste ik langs o.a.Blooker en Bertels bij de Omval.
De lucht van cacao snoof ik graag op, maar de olielucht van Bertels beviel me geheel niet.
Voorbij deze bedrijven fietste ik rechtsaf en dan linksaf de brug over naar de Duivendrechtsekade.
De weg was niet meer dan een verharde landweg, gelukkig was het op deze weg nog maar een kort stukje fietsen naar Duurland.

Tegenover het naar school gaan beviel werken mij slecht, vele malen dwaalden mijn ogen af naar de ramen die op 2 mtr hoogte zaten om contact te hebben met de buitenwereld. Vooral op woensdagmiddag miste ik mijn vrijheid.

De melkboer kwam elke ochtend zijn producten afleveren. Maar als plotseling de koffiemelk op was, moest ik met het pontje over de vaart naar de melkwinkel in de Wetbuurt.
Het pontje was niet meer dan een soort vlot met aan beide zijden een hek. Op het ene hek waren 2 wielen gemonteerd waarover een staalkabel liep die op beide oevers was bevestigd.
Door met een blok hout, voorzien van een groef, over de kabel te wrikken werd door de pontbaas zijn vaartuig heen en weer getrokken en dat voor de prijs van 3 cent. Met de fiets erbij 5 cent.
Kwam er een boot aan, meestal sleepboten met zandbakken, dan werd de staalkabel ontspannen totdat deze op de bodem van de vaart lag. Bij de bocht richting Amstel kwam assistentie van een daar gestationeerde tweede sleepboot die door het trekken aan de staart van de sleep de bakken door de bocht trok.

Alle rechten voorbehouden

1539 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

De oude situatie met de Blookerfabriek. .<br />Foto: John Haen ©

De oude situatie met de Blookerfabriek. .
Foto: John Haen ©

Alle rechten voorbehouden
Een nota van Bertels Oliefabrieken uit 1927. .<br />Nota: Jo Haen

Een nota van Bertels Oliefabrieken uit 1927. .
Nota: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
De Keulsche Vaart gezien vanaf de Duivendrechtsekade. Aan de overkant achter de bomen de Wetbuurt waar Wim de koffiemelk moest gaan kopen. 2012 .<br />Jo Haen ©

De Keulsche Vaart gezien vanaf de Duivendrechtsekade. Aan de overkant achter de bomen de Wetbuurt waar Wim de koffiemelk moest gaan kopen. 2012 .
Jo Haen ©

Alle rechten voorbehouden

6 reacties

Voeg je reactie toe
Birgit Duurland

Antwoord

Hoi Wim , ik lees nu pas jouw bericht.

Wat leuk om te lezen.

Mijn vader is in 2004 overleden. 

In 1963 zijn ze verhuisd naar Heemskerk en in 1982 naar Castricum. 

Ja, mijn vader hield wel van een strenge opvoeding, dus ik begrijp de impact op jouw leven.

Maar fijn om te horen dat je toch een goede herinnering hebt. 

De broer van mijn vader , Jan Duurland is al rond 1990 overleden. 

 

Hartelijke groeten  

 

Birgit Duurland 

Wim Verschut

Duurland

Birgit wil je de groeten doen aan je vader. hij moet nu wel behoorlijk oud zijn. Volgens mij woonde hij toen der tijd in de eerste oosterparkstraat. Ik heb toch wel goede herinneringen aan mijn eerste baan. Door een paar fijne collega's werd ik soms op een prettige en soms ook wel op een harde manier de grote wereld in geholpen. Ook werd ik veel wijzer gemaakt over het leven. Het is zeker zo, dat die korte tijd dat ik bij Duurland heb gewerkt, van invloed is geweest op mijn verdere leven. 

 

Wim Verschut.

Birgit Duurland

Duurland

Wat heerlijk om dit verhaal te lezen. 

Bedankt namens mijn vader.

Gerard Duurland 

Bart Seelemeijer

trekpontje

Zette het trekpontje ook niet over naar een volkstuincomplex? Als vier-vijf jarige omstreeks 1951 ging ik met mijn vader daar naar toe. De naam van dat complex? Geen idee, maar zou ik graag te weten komen.

Wim Verschut

Duivendrechtsekade 18 in 1958

Ja Alwin het klopt er waren twee heren Duurland.
In 1958 was er bij Duurland nog geen kantine, koffie drinken en schaften gebeurde gewoon in de fabriek aan de werkbank.
Later werd het voor fabrieken verplicht om een kantiene te hebben
zodat de weknemers buiten hun werkgebied , op een schonen plek,
hun broodje konden nuttigen.

Wim Verschut.

Alwin Müller

Duivendrechtsekade 18 in 1958

In de jaren '60 heb ik een aantal malen als timmerman (werkte bij mijn oom Nico van Wiltenburg) verbouwingen gedaan bij de v.o.f. Duurland, o.a. de kantine gebouwd. Een broer van de heer Duurland was volgens mij de stille vennoot.
Mijn vader werkte toen bij een concurrent van Duurland: JéPé, gevestigd in de Utrechtsedwarsstraat.
Timmeren doe ik al 45 jaar niet meer.
Alwin.