Ever, immer. Deel 2

Maar ik was en bleef een fan.

Verteller: Pieter Bol
Auteur: Pieter Bol
Oosterparkbuurt

In het Laboratorium voor de Gezondheidsleer aan het Oosterpark was de arts-epidemioloog Evert Timmer een markante figuur. Hij bracht de medische studenten van de UvA inzicht bij in het hoe en waarom van ziekten en sterfte. Intelligent en erudiet liet hij ze de samenhang begrijpen van die zaken met maatschappij, levensstijl, milieu en erfelijkheid. Dat sprak lang niet alle studenten aan; maar wel Pieter Bol, de verteller van dit verhaal.

 Mauritskade 57A<br />Een lokaal in het Laboratorium Gezondheidsleer.<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Mauritskade 57A
Een lokaal in het Laboratorium Gezondheidsleer.
Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Toen ik in mei 1980 als versbakken arts in het Lab voor de Gezondheidsleer ging werken, zag ik uit naar een (her)kennismaking met ET, de inspirerende docent. Het viel niet mee. Hij was een wat wantrouwige, afhoudende knorrepot die mijn adhesiebetuigingen over zijn colleges begin jaren 70 gereserveerd aanhoorde. Hij resideerde in een grote ruimte boven de collegezaal, en werkte aan stevige grote houten bureau’s waaraan dito stoelen stonden. Het geheel ademde degelijkheid (doortimmerdheid) uit.

In het lab zaten mijn mede-promovendus Lodewijk Spanjaard en onze secretaresse Mieke van Doorn met mij dicht opeengepakt in een klein kamertje naast de vroegere hoofdingang. Later kwam daar ook nog biochemicus René Nieuwint bij. Dat maakte dat ik vaak asiel zocht bij ET op zijn royale balzaal van een werkruimte.

Begin jaren 1983 moesten we verhuizen naar het AMC. Achteraf besef ik dat dit de tijd was van ET’s pensionering. Hij was van 1918 dus was 1983 zijn pensioenleeftijd. Hij repte hier niet over en ook was er generlei afscheidsfuif. Hij verscheen dagelijks als altijd en nooit besefte ik dat hij in de verlenging speelde. Hij kreeg dankzij beschermers als de viroloog prof. Jan van de Noordaa een ruimte toegespeeld, die hij weliswaar met anderen moest delen, maar die toch meer was dan wat menig oudgediende mag verwachten.

Ook daar zocht ik vaak mijn toevlucht. Temeer omdat het enige computertje van de vakgroep daar stond, een Apple-tje. Verrassend blijmoedig ontving en begeleidde ET de vele bezoekers en invadors van die ruimte en hij en ik raakten langzamerhand meer vertrouwd.

Hij speurde naar de nullijn van de epidemiologie en de formule voor het verdwijnen van een jaargang mensen. Dat had mijn volle belangstelling en nooit heb ik getwijfeld aan de waarde van zijn moedige pogingen daartoe. Hoewel ik maar ten dele de exercities en resultaten kon begrijpen en bediscussiëren. Maar ik was en bleef een fan.
------------------------------------------------------------------------------
Voor deel 3 ga naar:
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/23888
------------------------------------------------------------------------------

Alle rechten voorbehouden

901 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 werkkamer Werkruimte in het lab - Begin 1982, de pijpenla rechts van de ingang van het Laboratorium voor de Gezondheidsleer waar vier mensen werkten: Pieter, Lodewijk Spanjaard, Mieke van Doorn en René Niewint (ontbreekt op de foto). De eerste drie deden meningitisonderzoek. Foto :René Niewint

werkkamer Werkruimte in het lab - Begin 1982, de pijpenla rechts van de ingang van het Laboratorium voor de Gezondheidsleer waar vier mensen werkten: Pieter, Lodewijk Spanjaard, Mieke van Doorn en René Niewint (ontbreekt op de foto). De eerste drie deden meningitisonderzoek. Foto :René Niewint

Alle rechten voorbehouden
 werkplek Analiste Lea Geelen-van de Broek en medewerker van het lab. <br />Foto: Pieter Bol

werkplek Analiste Lea Geelen-van de Broek en medewerker van het lab.
Foto: Pieter Bol

Alle rechten voorbehouden

Geen reacties

Voeg je reactie toe