A. de Groot
Frits Slicht
Thuis hadden we vroeger een ouderwetse vuilnisbak. Elke oudere Amsterdammer kent ze nog wel. We hebben het dan over de tijd van voor de plastic vuilniszakken. Mijn moeder had de bak gekocht bij de Oranje-Vrijstaatkade. Daar zat vroeger iets van de Gemeente, de Stadsreiniging. Als de bak vol was dan werd die buiten gezet om te worden geleegd. Daarna, niet iedere keer, kwam er een kar met water en een slang. Daarmee werd de vuilnisbak schoongemaakt. Voor deze ‘service’, de vuilnisemmerschoonmaakdienst, moest je wel iets betalen. Elke vuilnisbak had een nummer zodat de schoonmaakdienst wist welke er wel en welke er niet schoongemaakt moesten worden. Als de vuilnisbak te oud, of echt te vies werd, kon je een nieuwe kopen. Overigens is het ook mogelijk dat je een soort van borg moest betalen voor de bak, dus dat je hem niet kocht maar huurde.
Vroeger kwam ook de schillenboer nog aan huis. Die kwam zo’n twee of drie keer per week langs om de schillenbak op te halen en te legen. Ik ruik nog het mandje met schillen dat in de hal stond. De schillenboer kwam met een paard en een kar daarachter. Die mensen moeten wat afgelopen hebben, ze kwamen elke keer weer de trappen op om de schillen op te halen. Je hoefde het niet zelf naar beneden te brengen.
Maar heel apart was toch wel de Kattenbakcentrale. Ik weet dat nog goed omdat wij een kat hadden. Eens in de zoveel tijd kwam er dan een mannetje langs om de kattenbak op te halen om het ‘oude molm’ te vervangen door verse.
Dit was het laatste deel vandeze serie.
