Fourageren!

Tijdens de oorlog werden in de buurt de Joodse bewoners weggevoerd. Veel van hun woningen bleven leeg achter, zeker na het pulsen (door Puls en de zogenaamde goede Hollanders). Tijdens de winter van 1944-45 werden veel huizen volledig ontdaan van alles wat brandbaar was. Er was in die winter, de Hongerwinter, behalve een gebrek aan voedsel ook een groot brandstofgebrek. Velen waren op zoek naar hout omdat er geen kolen meer werden aangevoerd (mede door de treinstaking).

Mijn ouders hebben hier ook niet aan meegedaan, ik kan mij nog goed herinneren dat het ene na het andere meubel in de kachel of in het noodkacheltje waar mijn moeder op kookte verdween. Wat we wel hebben gedaan was het sprokkelen van hout of het zeven van de grond bij het rangeerterrein op zoek naar steenkooltjes.
Je zag ook wel dat de bomen verdwenen, dat ze werden gesloopt als het ware. Ook de blokjes hout bij de tramrail waren ‘populair’. Mijn ouders hadden echter de filosofie: ‘dat is niet van ons, daar blijf je van af’. Ik had veel te nette ouders wat dat betreft. Misschien was het wel hun calvinistische inslag.

Ik kan mij een verhaal uit de buurt herinneren van twee jonge jongens. Samen waren ze in een leegstaande woning toen ze wat gestommel hoorden. Zij wisten niet hoe snel ze uit die woning moesten komen. Zonder hot maar wel een ervaring rijker.