Opvoeden!

Weet je wat het leuke was van mijn opvoeding? Als er iets was voorgevallen, bijvoorbeeld op school, waar ik nogal verontwaardigd over was en waar ik het absoluut niet meer eens was, dan was de reactie van mijn moeder Schoontje Kolm meestal in de trant van: “Maar heb je dan helemaal niets gezegd”. Als ik dan ontkennend antwoordde zei mijn moeder: “Je mag altijd iets zeggen als je maar nooit brutaal bent. Als je het kunt motiveren, mag je het altijd doen”.

Dat deed ik dus ook wel op school. Hoewel je op school natuurlijk wel op en andere manier met elkaar omging dan in het gewone dagelijkse leven. Maar als je goed kan uitleggen waarom je het ergens niet mee eens bent, waarom niet!

Desondanks kwam het regelmatig voor dat ik straf op school kreeg. Ik vertelde thuis trouwens wel altijd wat er was gebeurd. Mijn vader zei dan: “Laten we het hier maar bij laten”. En ik hoor mijn moeder daar nog aan toevoegen: “Of wij het nu goed of fout vinden, een rechter straft ook maar één keer”.

Zo leerde ik langzamerhand door wat in mijn wereldgebeuren wel en niet kon. Op deze manier heeft mijn moeder mij normen bijgebracht. Normen kweken, dat is opvoeden, dat mag wel en dat kan niet.

Dat speelde ook toen ik studeerde, ik wilde toen ook wel met een aantal medestudenten ‘zelfstandig’ wonen. Moeders reactie was niet: “Dat kan niet”. Nee, zij liet mij inzien dat het op mezelf gaan wonen een te dure kwestie was, dat zij vanwege de financiële situatie niets zouden bijdragen.