In 1954 lag ik in het Mariapaviljoen om aan beide voeten geopereerd te worden. Het Mariapaviljoen behoorde tot het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG), doch daar kwamen alleen de mensen te liggen die particulier verzekerd waren en niet in het ziekenfonds zaten. De ingang was aan het 's Gravesandeplein en de zalen keken uit op het Oosterpark.
Ook hier deelden natuurlijk nonnen in hun zwarte habijt en witte kap de lakens uit. Ik lag als veertienjarige op een zaaltje met vijf andere mannen, want vrouwen op de zaal... een gotspe!!! Iedere ochtend werden de deuren van de zaal om half zeven geopend door een non die luid klappend in haar handen letterlijk schreeuwde: "Heren, wakker worden, wakker worden, tijd voor het ochtendgebed!" En of we wilden of niet, we moesten hardop met haar 'Het Onze Vader' en 'Het Weesgegroet' meebidden!
Een van de mannen was er achter gekomen dat er een regel was voor bedlegerige zieken die stelde dat deze twee maal daags een cigaret of cigaar in bed mochten roken. Daarvan werd door iedereen natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt! Het asbakje moest dan wel van thuis meegebracht worden.
Het Mariapaviljoen
Een non die luidklappend in haar handen ons wakker schreeuwde.
6864 keer bekeken