De waterdichte regenjas

Het was omstreeks 1950 en Nederland herrees. Terwijl de suiker nog op de bon was, deden allerlei ‘Amerikaanse’ vindingen hun intrede in ons landje. Zo ook het fenomeen ‘waterdichte regenjas’. Jacob Bron, die met zijn vijf broertjes en Pa en Ma in de ‘inham’ van de Tugelaweg woonde, had voor zijn verjaardag zo'n waterdichte regenjas gekregen. Vol trots haalde hij mijn broertje Chrisje Wesseling aan de Retiefstraat 101-huis op om samen naar de lagere school in de Bessemerstraat te lopen. Trots keuvelend over die waterdichte regenjas liepen de vriendjes over het Krugerplein, door de Schalkburgerstraat naar het houtenbruggetje pal voor Sigarenmagazijn De Mijlpaal (hoek Schalkburgerstraat en Transvaalkade). Dat witgeschilderde bruggetje was berucht omdat Jacob er van de winter met zijn tong aan was vastgevroren toen hij het ijs van de leuning wilde likken! Op zijn gejammer en gejank kwam toen de sigarenman aanhollen en die heeft met een fluitketeltje kokend water de tong weten los te weken...
Toen ze de Ringvaart over waren, had Chrisje een goed idee: "Zullen we in de Ring testen of ie écht waterdicht is?". Jacob lachte, hij wist zeker dat de jas waterdicht was, Mama had het hem bezworen, en mamma’s liegen nooit! Samen stapten ze van het Nobelweggetje naar de waterkant. "Wacht es", zei Chrisje. "Ik heb geen waterdichte jas, dus ik ga d’r niet in!" "Weet je wat, Chris, klim jij maar op m'n rug, dan til ik je wel". Even later waadden twee jongens op elkaars rug door de Ringvaart. Jacob werd zeiknat en Chrisje bleef droog. Grienend en vloekend kwam Jacob met een luidkeels lachende Chrisje veel te laat de Leonardusschool binnen, alwaar Jacob meteen door Meester Kneppers (bijgenaamd Kneppervet, omdat hij zijn haar dik in de Biljantine had zitten en strak naar achteren kamde) verbouwereerd naar huis werd teruggestuurd voor droge kleren.