Na de bescheiden start van de oprichting van de Don Bosco speeltuinvereniging, volgde een stormachtige periode van zo’n 15 jaar die bol stond van initiatieven om aan geld te komen om 'Don Bosco' uit te bouwen tot een écht grote organisatie. Een goed voorbeeld was de lucifersactie (zie foto). Er kwam een ballet-afdeling, een accordeonclub, zwemles, knutselclub met o.a. figuur-zagen: “Meneer Wesseling, záágie gebrokùù…!! werd een bekende kreet bij Don Bosco! En er kwam zelfs een échte drumband, gekleed in de pauselijke kleuren wit en geel! Legendarisch in de James Watt-buurt was in die jaren de zondagmiddag-film in de zaal van de Maria Immaculata-(meisjes)school in de Senefelderstraat. Toegangsprijs een kwartje!
Toen de nieuwe Christus Koning-kerk af was, werd daarachter een grote en professionele speeltuin aangelegd. Het meeste geld daarvoor werd bijeen gebracht tijdens een grootse fancy fair begin zestiger jaren. Deze happening werd helaas ook aanleiding tot onenigheid binnen het Don Bosco-bestuur. Arie Verwater, Nico van der Horst en Piet Wesseling (de drie vrienden die de vereniging hadden opgericht) haakten toen, moe maar voldaan, af. De onenigheid ontstond in de Tombola-tent, alwaar andere (goedwillende maar overenthousiaste) medewerkers voor een appel en een ei de prachtigste prijzen weggaven die onze 3 vrienden na jaren van voorbereiding en “bedelen” bij het bedrijfsleven hadden losgepeuterd.
Intussen waren er ook andere bestuursleden bijgekomen die allemaal hun eigen inbreng en visie hadden. Alle 'clubs' binnen Don Bosco hadden hun eigen 'commissies' en verantwoordelijken. De zaak stond op de rails en de drie vrienden uit het eerste uur hadden in de gaten dat de vereniging een nieuwe fase in was gegaan was. Ze hielden het voor gezien. En lieten een sprankelende speeltuinvereniging na die de basis vormt van wat nu nog de 'Don Bosco'-buurt genoemd wordt!
