Met mijn vriendinnetje achterop fietste ik naar haar huis, het was een uur of twaalf. We gaan onze lunch bij haar thuis opeten. Mijn ouders waren naar Amsterdam Zuid verhuisd, maar ik zat in de Kraaipanstraat in Amsterdam Oost op de IVO-school De Vonk. Ik kon dus niet tussen de middag even naar huis om te lunchen.
We fietsen via de Transvaalkade naar de Linnaeusstraat waar ze woonde. We kwamen langs ouderwetse huizen met balkons waar half ontblote mannen en vrouwen als steuntjes dienden. Ze woonde in groot roodbakstenen flatgebouw boven de winkels. De architect had ervoor gezorgd dat het winkelende publiek droog kon ‘shoppen’ want er was een lange, wit houten luifel boven de winkels. Aan de zijkant, nét naast de winkels was een stenen trap parallel aan het gebouw. Halverwege veranderde de trap van richting. Vervolgens kwam je uit in een portiek waar heel veel verschillende deuren toegang gaven naar de woningen boven de winkels.
Het huis waar ze woonde had twee kamers en suite en dan ook nog een zijkamer met schuifdeuren. Naast de keuken was nog een klein kamertje.
Vanuit het raam in de huiskamer keek je uit op het pleintje met een kiosk en op de Pretoriusstraat. Ik kreeg een kopje thee of een beker karnemelk. En ik at er mijn meegebrachte boterhammetjes op. Als toetje mocht ik van de moeder van mijn vriendinnetje dan het kapje van het brood van bakker Hartog op eten. Dat was zo lekker knapperig.