Het huis, in de stijl van de Amsterdamse school, waar wij met zijn vijven woonden, was in beheer van het Philips pensioenfonds. De huur was tachtig gulden. Veel geld voor de jaren vijftig. Ons blok werd gevormd door de Archimedesweg, het Galileïplantsoen, de Laplace - en de Copernicusstraat. Het was een rijtjeshuis met eigen opgang en vijf kamers. De twee verdiepingen hadden elk een wc en een balkon aan de achterzijde. Op het balkon eerste verdieping was het kolenhok.
Achter de voordeur, een smalle trap met boven een bocht naar de huisdeur. De leuning van de trap op de tweede verdieping was blauw geverfd en eindigde in een paal. In het platte dak boven de trap was een daklicht. Op de 2e etage was de badkamer met een roodkoperen geiser. Het leek of het huis een schuin dak had, maar dat besloeg allen maar het eerste gedeelte. Aan de achterkant kon je via het balkon makkelijk op het platte dak komen waar er veel gele muurpeper groeide.
De huiskamer op de eerste verdieping keek uit op de binnentuinen. Bij de openslaande deuren naar het balkon was een zitje. Onder het doorgeefluik naar de keuken stond de radio met platenspeler. Mijn moeder had een elektrisch fornuis en de keukenkastjes waren blauw gekleurd. In de hoek van de woonkamer stond een kolenkachel. En in andere hoek de eettafel. De voorkamer, de studeerkamer van mijn vader, had vierkante ramen. Op de vensterbanken stonden grote varens. De zwarte kolenkachel stond tegen de zijmuur. Daar vlakbij was zijn bureau. Als kind zat ik daar graag onder. Er stonden rotan meubels met in het midden een klein rond zwart bakelieten tafeltje met gele pootjes.