Bekeringsdrift

Verteller: Pieter Bol
Auteur: Pieter Bol
1 Fan
5 Reacties
Oosterparkbuurt, Derde Oosterparkstraat

Bezoek van de Jehova's op Zondagochtend

1975, Pieter poseert als oud-testamentisch figuur.

1975, Pieter poseert als oud-testamentisch figuur. Door: Esther van der Veldt

Alle rechten voorbehouden

Het is 1975. Ik woon in mijn gekraakte verdieping, Derde Oosterparkstraat 91 1-hoog. Ik lig op zondagochtend laat in bed en heb een nachtmerrie. Ik hoor bij de linkse kerk en zulke mensen kunnen dromen dat ze naar een congres in Moskou moeten. Ik mis de trein, zo’n ouderwetse, met een open achterbalkon. Hij rijdt niet erg hard en ik ren er met mijn koffer achteraan. Maar het lukt me niet om hem in te halen. Koortsig en zwetend word ik wakker. Want gelukkig ben ik gewekt door de deurbel.

Ik ren opgelucht naar beneden. Nu moet ik wel zeggen dat ik er vreemd uitzie. Ik heb haar tot op mijn schouders met middenscheiding en een woeste snor en baard. Verder heb ik een verschoten roze lang nachthemd aan van het Leger des Heils in de Tweede Oosterparkstraat. Vrienden vinden dat ik er zo uitgedost oudtestamentisch uitzie. Voor de deur staan een man en een vrouw. Ze vragen of ze binnen mogen komen. “Natuurlijk, beste mensen!” roep ik. Ze aarzelen en bekennen Jehovagetuigen te zijn. “Maar dat geeft toch helemaal niet” zeg ik, “kom binnen!”.

Ik zet koffie en we beginnen een theologische discussie. Ik ben een bedreven discussiant, zit hele nachten met vrienden te redeneren. Jaren zeventig, het zwetstijdperk. Ze hebben duidelijk niet op zo’n taaie tegenstander gerekend. Bovendien ken ik de bijbel. Na een half uur zegt de man: “Weet u wat wij doen?” “Wis en zeker”, zeg ik, “de bijbel lezen, de deuren langs, mensen bekeren.” “Nee”, antwoordt hij, “wij stappen eens op!” “Ach nee”, roep ik, “blijf toch nog even!” Maar ze zijn onverbiddelijk en laten deze heiden verder over aan zijn lot.

Alle rechten voorbehouden

2044 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

1975, Pieter poseert als profeet in zijn oud roze nachthemd van het Leger des Heils.

1975, Pieter poseert als profeet in zijn oud roze nachthemd van het Leger des Heils. Door: Esther van der Veldt

Alle rechten voorbehouden

5 reacties

Voeg je reactie toe
Martine Klaassen-Bul

Dokter May

Schreef laatst ook mijn belevenissen aan dokter May op Facebook.
Mijn opa en oma hadden hem ook als huisarts, dus mijn ouders later ook.
Nadat mijn ouders verhuisden naar West ging dat helaas niet meer.
Gelukkig trouwde ik een man die dokter May als huisarts had en ik dus ook weer bij hem als patiënt mocht komen.
De eerste keer dat ik bij hem kwam herkende hij mij direct en vroeg direct hoe het met de "tortelduifjes" ging, hij bedoelde dus mijn opa en oma, die allang in Haaksbergen woonden in een bejaardenhuis.
Na de controle voor de pil, kreeg ik van hem 3 maanden gratis de pil mee als huwelijkscadeau 🤣, hilarisch toch.
En op mijn opmerking dat ik wat dikker werd van de pil, kreeg ik als antwoord dat hij nu blij was dat ik wat meer spek op de botten kreeg, wat een geheugen had die man!
Het op je beurt wachten was soms wel een dingetje, tot ver op de trap zaten de patiënten. Maar met idee dat hij voor iedereen de tijd en geduld had maakte alles weer goed, toch!
Woon nu in Twente en jaren een vergelijkbare huisarts gehad die nu helaas ook met pensioen is. Zulke meelevende huisartsen bestaan helaas niet meer!
Annie Koningen

Re: Re: dokter may

Peter van den berg:
Jawel, Dokter May - Dokter K.May.
De wonderdokter van de tweede Oosterparkstraat !!
Niet alleen leek hij sprekend op een iets strakker gekapte versie van Woody Allen (die niemand toen natuurlijk kende), en niet alleen schreef hij ook nog al die spannende cowboy verhalen, maar hij had ook een van de grootste - zo niet de allergrootste huisartsenpraktijk van het land.
Hoe dat kwam ? Dat kwam hierdoor:
Stel een patient kwam met iets - laten we zeggen een steenpuist - bij dokter May, dan begon de dokter eerst een klaagzang over hoe vervelend en zwaar dat wel niet voor de patient was en dat hij precies wist hoeveel pijn en jeuk de patient van die steenpuist die ook nog eens op zo een rottige plek zat, had.
Dr.May leefde volkomen mee met de patient en nam zo, net als
Jezus van Nazareth een deel van het lijden van zijn patient op zich .
Dat was de reden dat Dr.May zo geliefd was bij zijn patienten.
Hulde voor Dokter K(urt niet Karl) May.
Dat was nog eens een Dokter.

Dit was zeker een hele fijne huisarts die nog eens tijd voor je nam. Dit was ook onze huisarts. Ik woonde vroeger op de Tugelaweg 119 weet nog wel dat hij de boodschappen tassen voor mij moeder naar huis bracht omdat zij eigenlijk geen zware tassen mocht dragen maar mijn moeder was een beetje eigenwijs en deed dit toch.

k.van hoppe-broeksteeg

Re: dokter may

corrie kalkwarf bakker:
het valt me op dat niemand over dr.k.may schrijft ,tweede oosterparksraat no.245.Een echte sociale arts,alles voor zijn patienten,als de wachtkamer vol was,stonden ze op de trap,zo maken ze ze niet meer.Al belde je midden in de nacht,hij kwam,ik heb hem gehad vanaf 1960 tot begin jaren negentig. toen was hij letterlijk op.zijn zoons waren cor en petertje die in de wachtkamer altijd dropjes probeerde te scoren [wat van zijn vader niet mocht].

De liefste huisarts die ik me kan heugen altijd een luisterend oor en had het heel vaak bij het juiste end...

Peter van den berg

Re: dokter may

Jawel, Dokter May - Dokter K.May.
De wonderdokter van de tweede Oosterparkstraat !!
Niet alleen leek hij sprekend op een iets strakker gekapte versie van Woody Allen (die niemand toen natuurlijk kende), en niet alleen schreef hij ook nog al die spannende cowboy verhalen, maar hij had ook een van de grootste - zo niet de allergrootste huisartsenpraktijk van het land.

Hoe dat kwam ? Dat kwam hierdoor:

Stel een patient kwam met iets - laten we zeggen een steenpuist - bij dokter May, dan begon de dokter eerst een klaagzang over hoe vervelend en zwaar dat wel niet voor de patient was en dat hij precies wist hoeveel pijn en jeuk de patient van die steenpuist die ook nog eens op zo een rottige plek zat, had.
Dr.May leefde volkomen mee met de patient en nam zo, net als
Jezus van Nazareth een deel van het lijden van zijn patient op zich .
Dat was de reden dat Dr.May zo geliefd was bij zijn patienten.

Hulde voor Dokter K(urt niet Karl) May.
Dat was nog eens een Dokter.

corrie kalkwarf bakker

dokter may

het valt me op dat niemand over dr.k.may schrijft ,tweede oosterparksraat no.245.Een echte sociale arts,alles voor zijn patienten,als de wachtkamer vol was,stonden ze op de trap,zo maken ze ze niet meer.Al belde je midden in de nacht,hij kwam,ik heb hem gehad vanaf 1960 tot begin jaren negentig. toen was hij letterlijk op.zijn zoons waren cor en petertje die in de wachtkamer altijd dropjes probeerde te scoren [wat van zijn vader niet mocht].