Naast Cor Prins, die in 1934 een melkzaak begon op de Ringdijk/hoek Willem Beukelsstraat, was er nog een melkboer Prins op de Ringdijk, mijn vader Hendrik Prins dreef zijn melkhandel al jaren op boerderij de 'De Vergulden Eenhoorn' toen Cor zijn zaak begon. De twee melkboeren Prins waren overigens geen familie van elkaar.
Op onze boerderij heerste altijd bedrijvigheid. De koeien moesten twee keer per dag worden gemolken. Van de verkregen melk werd vervolgens boter, karnemelk en kaas gemaakt. In de winter stonden de koeien op stal, wel makkelijker om te melken, maar daar kwam het voeren met hooi dan weer bij. De koeien produceerden naast melk ook mest, die in de groep werd opgevangen. Uiteraard verdween die mest niet vanzelf, de inhoud van de groep diende regelmatig met de kruiwagen naar de mesthoop te worden gebracht. De varkens en de kippen moesten worden gevoerd en elke dag werden de vele door de kippen gelegde eieren verzameld. Verder melkbussen schoonmaken en allerlei andere karweitjes. Overal konden wij wel wat bij helpen, maar we hadden een groot gezin en het spreekwoord dat zegt 'vele handen maken licht werk' was ook op ons als kinderen — van groot tot klein — van toepassing.
Als ’s morgens het werk op de boerderij aan kant was en de wagen met melkbussen, liter(beugel)flessen karnemelk, boter, kaas en eieren was geladen, spande mijn vader het paard in en begon aan zijn klantenwijk in de wijde omgeving van de boerderij. Ons mooie zwarte paard Nellie kende de wijk op haar duimpje, liep uit zichzelf naar een volgende klant en stopte voor de deur. Daar hoefde mijn vader niet aan te pas te komen. Toch moesten op een gegeven moment paard en wagen het afleggen tegen een sneller transportmiddel om de melk en overige producten bij de klanten te bezorgen. Nellie werd vervangen door een andere paardenkracht: de gemotoriseerde bakfiets. Op de bakfiets stonden de diverse melkbussen en in de kist met het opschrift 'H.Prins Ringdijk 58' werden boter, kaas en eieren meegevoerd. Om aan te geven waar één en ander vandaan kwam staat, als een soort reclame, stond op het bord midden boven de kist: De Vergulden Eenhoorn. Het boerenbedrijf is vergane glorie, maar zijn naam staat nog steeds op de gevel van de in het begin van de achttiende eeuw gebouwde boerderij.
---------------------------------------------
Voor nog een verhaal over Melkboer Prins ga naar De Vergulden Eenhoorn