Zo was er die keer, dat mijn vader een nieuwe manier bedacht had om gordijnen op te hangen. Hij wilde dat doen aan haakjes in plaats van aan ringen, wat toen nog gebruikelijk was. Ik vermoed echter dat hij ergens de "voorlopers" had gezien van het haakjes en bijbehorend bandsysteem wat tegenwoordig in de handel is. Ik moest naar de winkel van Van der Kuyl op de Ringdijk en daar 100 haken en ogen kopen en erbij zeggen: ZONDER DE OGEN.
Die waren niet nodig.
Die winkel van Van der Kuyl was in die jaren een druk beklante zaak, bovendien moest je er nèt als nu nog, eindeloos op je beurt wachten, want de gezusters Van der Kuyl hadden voor een ieder oeverloos de tijd. Nou en daar stond ik dan in die volle winkel. Ik had al eindeloos mijn boodschap in gedachten herhaald: 100 haken en ogen zonder de ogen. Verbazing was op de gezichten te lezen toen ik het vroeg. Wat moesten zijdan met de overblijvende 100 ogen doen? Daar hadden zij niets meer aan. Of ik nu al zei: mijn moeder hoeft ze ook niet en ik moest zeggen dat ik gewoon voor 100 haken en ogen zou betalen, niets hielp. Ik maakte de verwarring alleen maar groter. Ik heb mij dus gewonnen gegeven en men begon 100 haken en 100 ogen af te tellen. Alles zat door elkaar in een doos, want net als nu was het toen ook al aardig wanordelijk in die winkel. Hoewel men ALTIJD alles vond, dat wel!
