Zondagse bezigheden

Door de week bemoeide pap zich niet echt veel met de kinderen, op zaterdag ging hij vissen maar op mooie zondagen trokken we erop uit. Hij reed ons naar Bergen N.H. of het Gein.
De routes naar Bergen kon ik dromen. Door Amsterdam, langs de Westergasfabriek en station Sloterdijk. Dan was het de keus tussen de pont bij de Hembrug of via de met betonplaten bedekte weg (doenk-doenk,doenk-doenk, …) langs het Noordzeekanaal naar de Velsertunnel. Maar meestal reden we over de Schellingwouderbrug door Noord en dan een heel eind langs het Noordhollands kanaal. Bij echt spetterend weer gingen we naar het strand, vaker werd het Bergen Binnen, naar de Waterleidingduinen waar de kikkervijvertjes lagen.
Het Gein … Dat was gewoon een leuk riviertje tussen, echt waar, eindeloze weilanden. Aan de ene kant weilanden en aan de andere water, water, water als we een tochtje maakten over de IJsselmeerdijk. De weg was griezelig smal. Langs de Amstel reden we tot Ouderkerk met heel soms een stop bij Het Kalfje, de Molen ofhet Mirandapaviljoen.
Om vrijwillig de toen noch afwezige herrie op te zoeken gingen we naar het oude Schiphol (nu Schiphol Oost) om te kijken naar vliegtuigen . Weer ter zijde: kinderkerk op zondagmorgen was dubbel plus onleuk. Mam sliep uit, pap deed zijn best op het ontbijt (oh wonder: hij kookte eieren), wij deden ons best om te laat te komen door uiterst traag aankleden. Er hing altijd een licht aangebrand sfeertje. En dan ter kerke onbegrijpelijke liedjes kwelen: "Jezus zegt dat hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes, brandend in de nacht." Deze tekst was al gek maar ik kon het nog een beetje volgen. De echte gezangen en psalmen … on on onbegrijpelijk. Wat moet je, als achtjarige met "Een vaste burcht is onze God, een toevlucht voor de zijnen ...".
Sommige verhalen waren best mooi als we een goede verteller hadden, met flanelbord. Zelden treiterde ik een schoolmeester of -juf. De kinderkerk heeft me zover gekregen dat ik meedeed met speldje plingen: een speld onder je tafeltje vastprikken en laten trillen. Eén keer ben ik, uiterst recalcitrant, gewoon niet naar binnen gegaan. Het gevolg: een uurtje over straat zwalken en dat was ook geen oplossing.