Onverwoestbaar huisraad

In de achterkamer had mijn opa, meubelmaker en binnenhuisarchitect, flink uitgepakt. Die kolenkachel (op de foto inmiddels een gashaard) stond voor een 'schouw' van smalle verticale latjes met een ingebouwde klok en verlichte cijferpunten. Rechts een aan de muur en in de hoek gebouwd dressoir en daarnaast een ingebouwd bureau. Het grootste wonder daar weer in was de platenspeler. Opa hield van aria's, hij kon ze zelf zingen. De 'ronde tafel met glazen plaat' en de fauteuils zijn later naar boven, naar ons, verhuisd. Aan de muur hingen enkele van zijn overgebleven schilderijtjes. Veel waren in de Tweede Wereldoorlog omgezet in voedsel.
Misschien is dit de beste plek om iets te melden over opa's maaksels. Niet 'huis' maar 'huisraad'. Alles wat opa maakte, ging in principe een leven lang mee, letterlijk.
Ik zit en eet nog altijd aan de tafel die hij maakte voor het trouwen van mijn ouders. Op drie meter afstand staat het bijpassende dressoir. Het 'bureautje', ook voor dat trouwen, ging van Sarphatistraat naar Simon Stevin (op mijn kamertje). Het verhuisde met mij mee naar de Spaarndammerstraat en verder naar de Van Ostadestraat en de Frans van Mierisstraat. Toen kwam de grote sprong naar Epe. Eerst Hoge Hagt, daarna Talmastraat en Leenhofweg. Omdat het inmiddels in gebruik over was gegaan naar mijn zoon verhuisde het bureautje met hem terug naar … de Van Ostadestraat en door naar de Kattenburgerstraat, de Nieuwe Looiersstraat. Het heeft al deze verplaatsingen overleefd en staat nu in de Zanddwarsstraat.
Meer van zijn maaksels hebben dergelijke tochten gemaakt. Ze staan nu bij tantes Ellie en Erie of weer bij hun kinderen of bij de nazaten.
Opa's laatste werkstuk, voor hij dus stopte, moest een topper worden. Het werd een serie Hollandse kolommenkasten, vier of vijf in totaal. Een kwam er bij ons terecht. Na het overlijden van mam zaten we er een beetje mee want niemand woonde groot genoeg om hem fatsoenlijk te plaatsen. Bert heeft een logeerplek voor hem gevonden in La Rongère (Frankrijk).