Het Verliefdenlaantje

In mijn verkeringstijd, omstreeks 1953, was het toen zogenoemde ‘verliefdenlaantje’ erg in trek voor een zondagmiddagwandeling. Het ‘laantje’ begon bij de Oetewalerbrug. We liepen dan over dat vrijliggende voetpad, door struikgewas nauwelijks zichtbaar vanaf de Linnaeuskade, langs de Ringvaart. Ideaal toch? Onderweg zag je de gashouders en het asiel staan en even daar voorbij gingen we het donkere tunneltje onder de spoorweg door. Zo kwamen we bij de brug in de Molukkenstraat aan het begin van de Oosterringdijk. Langs die dijk hielden we meestal een ‘wandelpauze’, omdat je daar heerlijk in het gras kon liggen en gelijktijdig de zondagse bedrijvigheid op de volkstuinen gadeslaan.
Aan dezelfde dijk stond toen nog de voormalige dienstwoning van de Watergraafsmeerse gasfabriek, waar mijn grootvader Pieter Roelof van Franeker destijds gasmeester was. Mijn grootouders en hun drie kinderen (waaronder mijn moeder) bewoonden die dienstwoning van 1917 tot 1925. Ik heb dat natuurlijk niet zelf meegemaakt, maar toch zie ik die woning, omdat ik er zo vaak langs gelopen ben, in gedachten nog altijd voor me. De gasfabriek werd omstreeks 1930 gesloopt, de woning bleef echter nog vele jaren bestaan en maakte later deel uit van het er bij gebouwde laboratorium van het Kernphysisch Instituut. Nu is ook daarvan niets meer te zien.
Verder wandelend kwamen we bij de Kruislaan en volgden die tot de Middenweg. In die rustige omgeving zag je slechts een paar boerderijen in het veld liggen. Maar ook die, behalve de bewaard gebleven Anna’s Hoeve aan de Kruislaan, verdwenen in mijn geheugen van Oost. Over de Middenweg (de reigernesten van Frankendael ontwijkend) liepen we weer terug naar het beginpunt bij de in 1924 over de Ringvaart gebouwde stenen Oetewalerbrug. Voor ons in die tijd een goed bestede zondagmiddag!