Tijdens de Geheugen van Oost verhalenwandeling in het Polderweggebied kwam het natuurbad, destijds gelegen achter het Sportfondsenbad, ter sprake. Niemand wist er iets over te vertellen, maar gelukkig liet mijn geheugen van oost mij niet in de steek. Ik wist dat mijn grootvader vroeger een verwoed zwemmer was. Ook wist ik dat er ergens in de familie een fotootje moest zijn, waarop hij (toen nog niet in zwembroek, maar in een degelijk vooroorlogs badpak) samen met een paar vrienden bij dat natuurbad staat afgebeeld. Die - wat wazige - foto heb ik teruggevonden.
Achter het in 1929 geopende Sporfondsenbad aan de Fronemanstraat werd in 1935 een natuurbad in gebruik genomen. Het bad bestond uit een met water gevulde betonnen bak van ongeveer anderhalve meter diep en had een oppervlakte van 2.400 vierkante meter. Bij het bad was een talud/tribune aangelegd waarop zwemmers van de zon konden genieten. Speciaal voor hen werd er ’s zomers zand op het talud aangebracht om een strandidee te geven. Jammergenoeg spoelde dat zand bij flinke regenbuien naar beneden en moest het later weer handmatig worden opgebracht.
Dat er niet alleen gezwommen werd, is te zien aan de kanovaarder op de foto. Het natuurbad (dat ’s winters ook als ijsbaan kon dienen) was geen lang leven beschoren, want het werd kort voor de Tweede Wereldoorlog al weer gesloten.
In 1947 behaalde ik in het Sportfondsenbad (binnen) mijn eerste zwemdiploma van de KNZB, toen niet wetende dat mijn grootvader tien jaar eerder in het natuurbad heel veel baantjes moet hebben getrokken.
