De ijswinkel

Verteller: Henk Kreuger
Auteur: Henk Kreuger
101 Reacties
Soembawastraat, Indische Buurt

In de winkel stonden in 1966 drie grote ijsmachines. Ons ijs werd tot in Amstedam-Noord verkocht.

De ouders van Henk voor de ijswinkel - tante Jopie en ome Willem, zoals iedereen hen noemde (1961 of '62).

De ouders van Henk voor de ijswinkel - tante Jopie en ome Willem, zoals iedereen hen noemde (1961 of '62).

Alle rechten voorbehouden

Mijn ouders hadden een ijswinkel in de Soembawastraat van 1936 tot 1968. Vooral begin 1950 was dat in de winter geen vetpot. Mijn vader werkte 's winters op de veemarkt en liep met aanmaakhout voor kolenkachels door de Indische buurt. Maar als het ijsseizoen begon, met Pasen, dan werd de winkel gepoetst en moest ik helpen. Naarmate de welvaart groeide, werd ook de ijsconsumptie groter, er werd steeds meer ijs verkocht. Mijn vader, door iedereen ome Willem genoemd, ging met een ouderwetse ijskar door de buurt. We gingen snoepgoed verkopen. Dat werd een groot succes, evenals de frisdrank, Coca Cola en Seven-Up. Maar 's winters moest er wat beters komen. De vrouwen wasten vaak op de hand en toen kwam Hoover met elektrische wasmachines. Mijn vader is toen wasmachines gaan verhuren, eerst Hoovers en later andere merken. Hij bracht ze met een bakfiets bij de mensen thuis. Ik heb vaak geholpen. Dat ging zo goed dat hij in 1956 een vrachtauto kon kopen waardoor alles sneller ging en dezelfde wasmachine drie keer per dag kon worden verhuurd. Zo werden de winters steeds beter en de ijsverkoop ging goed. Er kwamen ijsventers die ijs verkochten. Tot in Amstedam-Noord werd ons ijs verkocht. Ik bracht dat op de bromfiets naar de venters. In de winkel stonden in 1966 drie grote ijsmachines. Mijn vader maakte zijn ijs geheel zelf. Alle ingrediënten werden afgepast en, vermengd met melk, tot ijs gemaakt.

Alle rechten voorbehouden

16356 keer bekeken

101 reacties

Voeg je reactie toe
Visitor

Ferry Demas

Ina, Ten eerste heel veel sterkte met het verlies van je moeder. Je ziet maar weer, wel uit het oog, maar niet uit het hart.
Om even te reageren op een van je laatste stukjes, mijn broer Johnnie was de goede voetballer en heeft inderdaad ook in Ajax gespeeld. Ik had het te druk met ijs eten en voetbalde voor de kat ze viool. De foto's die ik heb gezien, kun je vinden op de website van het gemeentearchief; dan type je de straatnaam in en dan bingo. Groetjes, Ferry Demas

Visitor

Ina Andersen Kreuger

Hallo buurtgenoten, ik vind het zo leuk dat jullie mijn ouders kunnen herinneren! Maar nu wil ik even kwijt dat mijn moeder Tante Jopie op zondag 4 juli is overledenop 92 jarige leeftijd. Ik wilde jullie dat laten weten. Groetjes, Ina.

Visitor

Ina Andersen Kreuger

Ferry Damas, ik kan me jou nog heel goed herinneren! Je was altijd bij ons in de ijswinkel en ik dacht dat jij ook nog bij Ajax ging voetballen, want dat kon je heel goed. Wat leuk hè, al die verhalen uit de buurt. Je schrijft dat je een oude foto hebt gezien van al de winkels, kun je die niet op het geheugen zetten? Dat zou ik heel leuk vinden. Groetjes Ina.

Visitor

Andre Hagman

Ik kan mij de ijswinkel van Kreuger nog goed herinneren, kocht er vaak ijs en kaartjes voor de film. Ik ben geboren in 1942 in de Manadostraat nummer 22 1-hoog, boven de Familie Kraan, hadden een tweedehands autobanden zaak o.a. in de Niasstraat. Ik was blij verrast toen ik deze verhalen met foto's over de Indische Buurt vond.

Visitor

Ferry Demas

Geweldig dat ik deze pagina na 7 jaar internet heb gevonden! Al die bekende namen, zoals tante Jopie en ome Willem, Henk en Ina Kreuger en de hond Tippie, en de buren Familie de Ruyter. Ik was een jaar of 6 en dan mocht ik altijd met ome Willem mee, ijs wegbrengen naar de diverse ijsventers. En dan maar kletsen over onze grote liefde AJAX en dat jij in het 2e speelde - alsof wij dat niet wisten, want dat werd er met de ijslepel in gegoten, vandaar mijn liefde voor Ajax.br
Ook was het vaste prik dat we sigaren moesten halen voor ome Willem. Leuk om dit stukje straat weer eens te zien. Ik heb kort geleden een oude foto gezien en daar staan alle oude winkels nog op, ome Willem v. Praag , Muller drogist ,v.d Aa, v.Vuren, Flip de fietsenmaker, Opa de sigarenwinkel. Leuk om al die bekende plekjes weer te zien.
Groeten Ferry Demas, toen Soembawastraat 8 2-hoog

Visitor

Anneke

Reactie op vragen van Boy Zoet: Wij woonden op nr. 5-huis in de Baweanstraat. Als baby en peuter woonde ik bij de fam. v.d. Vecht (beter bekend als 'Vechie'), die een melk en kruidenierszaak hadden op de hoek Boetonstraat/Baweanstraat. Mijn moeder was bij mijn geboorte overleden, vandaar. Toen mijn vader hertrouwd was, kwam ik weer bij hem op 5-hs. te wonen. Ik had (en heb) twee broers: Johnnie (1940) en Rens (1947). Zij zaten beiden op de Anth. van Diemenschool. Zelf zat ik op de 8e Montessorischool aan de Zeeburgerdijk.
Mijn ouders zijn later verhuisd naar Baweanstraat 12', maar toen waren wij al de deur uit. Mijn vader heeft daar nog tot zijn 90e jaar gewoond!
Mijn oom had een dansschool (dansschool Koehof) in de Poort van Muiden en ik had een oom op de Ringdijk die zadelmaker was. Over 'Kindervreugd' weet ik niet veel. Wij 'zaten' op Flevo en gek genoeg was er altijd een beetje concurrentie tussen die twee verenigingen.

Visitor

Theo de Vries

Wat geweldig altijd bij ome Willem ijs halen op zondag en kaartjes voor kinderveugd in de school, eerst voor de middag later voor de avond voorstelling. En niet te vergeten ome joop, ijs, ijs voor kwaliteit, altijd lekker ijs. Wat en geweldige man. Ik heb hem nog geholpen bij de verkoop, o.a. bij Zuiderzeepark. Ik vond het geweldig. Ik woonde in de Boetonstraat, bekende Fam Seeters, enz. Wat een tijd.

Visitor

Albert (appie) Pauw

Ik herinner me de ijswinkel van ome Willem nog heel goed. Ik woonde in de Soembawastraat aan de overkant van de ijswinkel. In die tijd was er ook ome Joop Jansen, die met zijn ijskar door de straten liep. Op zondag kwam er af en toe ook een wafelkar door de straat. Dat was een wafelbakkerij met daarvoor een groot Belgisch paard. Ik ging ook altijd naar de film van kindervreugd op zondagmiddag in de gymzaal van de Anthonie van Diemenschool. In de begintijd van kindervreugd draaide mijn vader (hij was toen ook bestuurslid van kindervreugd) daar de film. Ik heb zeer goede herinneringen aan de tijd in de buurt. Als kind was het geweldig om daar te spelen.

Visitor

Boy Zoet

Anneke, op welk nummer woonde jij in de Baweanstraat? Mijn schoonfamilie woonde op 9, boven de bakker, en ikzelf woonde op de Kramatweg 46, rechts om de hoek bij de sigarenwinkel van Sorgdrager (later Verbruggen). Kk ben op zoek naar foto's van kindervreugd, heb jij die? Ook probeer ik achter namen te komen van bestuursleden van die vereniging, daar mijn vader een tijd voorziter was. Filmdraaien op zondag deed hij ook, maar niet in de Kartinischool maar in de gymzaal van de Anthonie van Diemen.

Visitor

Maarten Spoelstra

Ik was een jongetje van een jaar of veertien, zat nog op de lagere school. Na schooltijd hielp ik ome Willem zomers met ijs en 's winters met zijn wasmachinesweg te brengen naar de klanten. Ik hielp de wringers naar boven te brengen en zaterdags haalde ik bij de mensen het geld op. O ja, het was ook nog een duivenmelker. Ik zat veel bij hem, mooie sierduiven had hij en tevens was hij keurmeester. Ik heb veel geleerd bij hem. Tante jopie zorgte altijd voor een warme kop soep.Groetjes van Maarten.

Visitor

Henny Stol-Udink

Mijn moeder huurde elke week een wasmachine bij ome Willem. Verbazingwekkend was dat, als je weet dat hij die machine naar 3 hoog bracht. Ook de herinnering van Boy Zoet wat betreft de berlinerbollen staat nog scherp in mijn geheugen gekrast.

Visitor

Ina Andersen Kreuger

Ik vind het heel leuk dat er mensen zijn die onze ijswinkel nog kunnen herinneren. Het was ook een leuke tijd, alleen ik moest altijd op zondag vroeg aanwezig zijn en dat vond ik minder leuk. Toen ik 11 jaar was, moest ik al helpen en ik vergeet nooit dat mijn vader zei: 'alser een man met een lange jas binnen komt en vraagt hoe oud je bent, moest je zeggen dat je 14 jaar bent'. Nou dat geloofde niemand. Jaren later stond ik met mijn man in het Flevopark op zondag ijs te verkopen. 's Avonds ventte hij door de buurt met ijs. Ina Andersen Kreuger

Visitor

Anneke

Reactie op het verhaal van Hannie van Praag: Wat nu zo leuk is uit dit verhaal, de ouders van mijn man Ruud woonden schuin boven de ijssalon. Toen de zoon van kleermaker van Praag trouwde was het spiegelglad! Ruud en z'n broers hebben toen zand gestrooid voor de trouwauto. Dat moet in begin jaren '60 geweest zijn.

Visitor

Anneke (1943)

Ik woonde in de Baweanstraat. Op regenachtige zondagen mochten wij met een pannetje met glazen naar ome Willem om een sorbet te halen. Heerlijker ijs heb ik nooit gegeten!! Vooral de Reine Claude saus... Later ben ik getrouwd met Ruud (1944), die woonde boven de ijssalon.

Visitor

Annelies de Ruyter

Schuin boven de ijssalon heb ik gewoond, op nummer 8 drie hoog. Iedere zondag een ijsje halen bij Ome Willem. En soms een kaartje halen voor Kindervreugd voor de film.

Visitor

Cara Lichthart en Annie van Santvoort

Vonden het erg leuk weer zoiets uit de Indischebuurt te lezen. Kennen de familie Kreuger goed - tante Jopie is inmiddels ver over de 90 jaar.

Visitor

Bertus Helfensteijn

Ik ging altijd een kaartje kopen voor de film op zondags, van de kindervreugd. Dat was een vereniging voor kinderen. De films werden afgespeeld in de Kartineschool op het Javaplanstoen.

Visitor

Boy Zoet

In de jaren 1955-60 had Kreuger een knecht in dienst die bij ons Joop heette. Hij kwam bijna elke avond langs met Berliner bollen en riep dan "Berlinerbol,Berlinerbol, wil je je vrouwtje trakteren dan moet je een Berlinerbol proberen" ook kwam hij vaak langs met ijs van Kreuger. Een heerlijke tijd was dat.

Visitor

Hannie van Praag-Bonkink

Henk Kreuger, ome Willem maakte zijn ijs zelf. Ik weet nog dat er een ijsmachine naast de toonbank in de winkel stond en als ik een ijsje mocht halen het nooit erg vond om lang te wachten, want ik stond te kijken hoe hij het ijs maakte en met een grote houten lepel het ijs overschepte naar de ijsbak waaruit hij het verkocht. Soms mocht ik op zondag met grote glazen naar de ijswinkel toe om ze te laten vullen en dan maakte hij of tante Jopie een sorbet met limonade, nootjes en slagroom - die hij ook zelf maakte, dacht ik. Grote ijsstaven werden er soms naar binnen gebracht; dat was zwaar en koud werk. Die waren denk ik om het ijs te koelen, hoe dat verder zat weet ik niet. Op een keer kwam ik in de winkel en had een wrat op mijn duim. Ome Willem zag het en zei: "die koop ik van je voor een cent" en hij gaf me een cent met een paar krassen erop en die moest ik bij me dragen. Niet zo lang erna was mijn wrat inderdaad weg! Later werkte ik in een atelier naast de ijswinkel en daar trakteerde mijn baas, die later mijn schoonvader werd, ons af en toe op ijs.

Visitor

Dick van der Horst

Ome Willem had het beste ijs van de Indische buurt. Zondagavond na het voetballen werd er voor het hele gezin ijs gehaald bij ome Willem. Je kon met ome willem ook goed over voetballen praten, zoals Zeeburgia en Ajax.