Een stijve nek

Op de Hogewegschool was ene Katie Brouwer jarenlang handwerkonderwijzeres. Als de meisjes van de hogere klassen moesten handwerken, kregen wij jongens helaas extra rekenles. Jammergenoeg kregen wij geen handenarbeid. Dat vak werd op de Hogewegschool na schooltijd door dhr. Troost gegeven, alleen voor vrijwilligers, zoals ook Frans werd gegeven na schooltijd, ook alleen voor vrijwilligers.
Mejuffrouw Brouwer was een wat oudere dame, die beschikte over genezende kracht, zoals ze zelf beweerde. Ze had een ‘zintuig’ voor alle kwalen van de leerlingen. Als ze een klas binnenkwam, voelde ze aan haar eigen lichaam de verkoudheid, griep of zelfs ongesteldheid van de meisjes. Ze leed daar soms zo onder dat ze bij het hoofd van de school ging klagen dat de krachten in die klas op dat moment zo negatief waren dat ze beslist géén les kon geven! Dat gaf natuurlijk problemen en het hoofd der school, de heer de Koning, mijn vader, beweerde onmogelijk haar van haar plicht te kunnen ontlasten. Zuchtend en protesterend ging Kaatje dan weer de moeilijke klas in.
Toen vader eens een stijve nek had en daar zeer veel last van had, zei hij in de pauze tegen Kaatje: "Laat nu je kunsten eens zien en neem de kwaal van mij weg!" "Doe uw jasje maar uit en gaat u stil zitten," antwoordde Kaatje. Ze ging achter hem staan, kwam met haar handen vlak achter de nek van haar patiënt, streek die handen naar achteren en sloeg de pijn uit de handen naar de grond. Na enige malen deze handeling te hebben herhaald was inderdaad de stijve nek voor pa verleden tijd. In vaders ogen was Kaatjes aanzien aanzienlijk gestegen!