Spitskopstraat 4 huis – Het gezin Neter (7)

In 1932 wordt Nathan ‘betrapt’ voor het te laag opgeven van de verdiensten van dochter Heintje over de periode april-september1932. Volgens een bericht van de Nederlandse Vereniging van Fabrieksarbeiders (betrokken vanwege de Crisissteun) heeft Nathan uitgelegd dat zijn dochter een deel van haar loon niet aan hem zou hebben verantwoord.

Hij heeft het daarom dan ook niet goed door kunnen geven, volgens Nathan is het dan ook niet zijn schuld. Het bedrag dat wordt teruggevorderd is fl.58,-. Het bedrag zal op de wekelijkse uitkering MS worden ingehouden. Een en ander betekent wel dat hij voor Crisissteun wordt afgewezen. In het dossier van Het Bureau MS wordt op 5 augustus 1938 vermeld dat de schuld als gevolg van bedrog is terug betaald.

Op 2 mei 1933 verhuizen Nathan en zijn vrouw naar de Spitskopstraat 4 huis. Zij verhuizen zonder de kinderen zo lijkt het wel, kijkend naar de woningkaart. Hun zoon Emanuel woont nog wel bij hun in, maar wordt apart genoemd. Hij blijft tot in 1942 thuis wonen. Maar zijn broer Jonas is toch nog maar een jaar of 12. Beter is het om de archiefkaart te hanteren.  

Dat het financieel niet goed gaat met het gezin blijkt onder meer uit het feit dat het Nederlands Israëlitische Gemeente een ondersteuning toezegt van fl.0,50 per week. Overigens wordt dit steunbedrag stop gezet als men uiteindelijk tot de ontdekking komt dat Nathan Crisissteun ontvangt. Tevens is er regelmatig sprake van ondersteuning in materiële zin. Zo krijgt Nathan via Het Bureau M.S. fl.7,50 toegezegd voor een werkbroek (op 20 februari 1929). Hij krijgt daarvoor een tegoedbon, een zogenaamde “Bon Werkverschaffing”. De suggestie dat hij daarmee in de werkverschaffing zou zitten, lijkt niet correct. In het dossier is geen verwijzing naar welke vorm van werkverschaffing dan ook te vinden. Een maand later doet hij bij het Armbestuur van de Nederlands Israëlitische Gemeente een verzoek om schoenen. Hij krijgt een bedrag van fl.5,- toegezegd voor schoeisel voor de kinderen. Er is geen financiële ruimte ‘voor schoenen man’. Via de regeling “Buitengewone Verstrekkingen” krijgt Nathan dan fl.6,50 voor één paar schoenen (af te halen bij de Centrale Dienst voor Levensmiddelenvoorziening).

In 1935 krijgen Nathan en Duifje beiden een paar schoenen (molières voor Nathan en een paar riemschoenen voor Duifje). De laatste positieve mededeling is dat Nathan via deze regeling een colbert en een vest krijgt, voor een bedrag van fl.8,75 op bon, af te halen bij de firma Hertzberger.

De firma Hertzberger had in Nederland meerdere zogenaamde werkzalen, ateliers en fabrieken in Nederland. In Amsterdam zat een fabriek in de Foeliestraat 14-18. Verder had men aan de Prins Hendrikkade 141 een pand waar kantoren en magazijnen gevestigd waren. Er was een grote gevelsteen met de tekst: Fabrikant van Heeren- en Kinderconfectie. Niet iedereen was even gelukkig met het 'handelen' van Herzberger. Onderaan dit verhaal een kopie van een klein maar kritisch artikel uit de socialistische krant De Tribune. 

NAAR: Spitskopstraat 4 huis – Het gezin Neter (1)

OF NAAR: Spitskopstraat 4 huis – Het gezin Neter (8)