Ik was zeer trots op mijn fiets die op een goede dag voor de gevel van ons huis stond met een kaartje eraan: "voor Henk", een geschenk van mijn grootvader in Amstelveen. Jarenlang heb ik daarop vele tochten door ons land gemaakt.
Nadat ik het eerste jaar naar de HBS aan het Oosterpark moest lopen, zeulend met een zware boekentas, mocht ik daarna op de fiets. De fietsenstalling was in de kelder van de school.
De conciërge, de heer Van Hielten, met bolhoed, zomer en winter, stond voor aanvangstijd van de school naast de ingang om, vlak voordat de bel zou gaan, de deur te sluiten. Kwam je te laat dan betekende dat: naar de rector! De conciërge was zeer populair, dus wilde je op tijd binnen zijn.
Op een morgen was ik zeer laat en moest me bijzonder haasten. Ik scheurde door de bocht vanaf de Linnaeusstraat naar het Oosterpark. Gelukkig stond Van Hielten nog bij de deur. Ik stak halverwege de straat al over (veel verkeer was er toen nog niet) en vloog op de ingang af om vlak voor de stoep te stoppen. Helaas werkten de remmen niet en het resultaat laat zich raden: Ik reed met een noodvaart tegen de gevel van de school op. Van Hielten zei later: "Het leek wel of je tegen de muur op wilde rijden, maar dan van boven naar beneden." Met een smak kwam ik weer in de oude positie terecht maar de stang van mijn fiets was compleet doormidden gebroken. De fiets kon ik wel weggooien, maar Van Hielten dwong me met het wrak naar huis terug te keren! Ik was wél op tijd op school, maar het kostte mijn vader een nieuwe fiets. En daar was hij bepaald niet blij mee.