Vroeger had Sijbrand meer geld van de gemeente te besteden. Hij organiseerde, samen met zijn collega, activiteiten zowel in de speeltuin als daarbuiten. Ze organiseerde zomers onder andere een lang weekend in Zeist, waar kinderen zich voor konden opgeven. Ze vroegen daarvoor een kleine bijdrage en betrokken ouders gingen mee. Dat was altijd erg gezellig, aldus Sijbrand. "We zaten toen wel in een klein hok, maar het was altijd moordgezellig!" Andere activiteiten die ze deden waren kanoën, zwemmen, dierentuin bezoeken, enz. Er gingen altijd veel kinderen mee.
Nu is het anders. Sijbrand vervolgt: "We moeten meer toezicht houden op de speeltuin. Er komen jonge en oudere kinderen. Er wordt dus zowel van de speeltoestellen als het voetbalveld gebruik gemaakt. De bewoners zijn nu minder betrokken bij de speeltuin en hun kinderen dan vroeger. Het is ook minder makkelijk contact leggen. De vrouwen proberen, schichtig, contact te leggen, maar ze spreken vaak de Nederlandse taal moeilijk. De mannen komen wel vaker langs voor een praatje, maar moeten dan naar de Moskee. Als er geld gevraagd wordt voor een activiteit is het al snel te veel. Nu gaan er zeker 70% minder kinderen mee. We moeten nu ook meer geld vragen omdat we minder van de Stichting krijgen. Dat is wel erg jammer."