In 1969 begon Piet Sijtsma een doe-het-zelf zaak op het Javaplein 2. In de Dapperbuurt, op Kattenburg en Wittenburg was de stadsvernieuwing in volle gang. Maar in de Indische was niets aan de hand. Zeiden ze!
Winkel Javaplein Sijtsma De zaak van Sijtsma in 1969. De jongen op de voorgrond is Fred Appels, die boven de zaak woonde. Door: Jo Haen - van Langen
Piet Sijtsma: ‘Ik schrok dan ook toen op een gegeven moment bekend werd dat de funderingen onder de woningen helemaal niet deugden en dat ook de Indische buurt een stadsvernieuwingsgebied zou worden. Ik wist wat dat betekende: bewoners die wat te besteden hebben zouden gaan wegtrekken. “Wat moet ik doen?”, vroeg ik mij af. Ik ging naar de doe-het-zelf zaak Houtsma. Die hadden het allemaal al meegemaakt. Die zaten namelijk op Wittenburg. Houtsma zei tegen mij: “ik ben uitgewaaierd”. Hij was niet alleen geografisch uitgewaaierd- hij had een filiaal tegenover de molen van Gooijer- maar ook qua assortiment: naast de doe-het-zelf artikelen was hij ook in de keukens gegaan. Spreiding van risico heette dat. Dat leek mij ook wel wat.
Keukenbuffetjes
In die tijd konden we de winkelruimte van Javastraat 129 huren en later nog het pand ernaast. Ik bleef met mijn broer in de doe-he-zelf zaak op het Javaplein staan, maar Joke, mijn vrouw, ging in keukenbuffetjes. We hadden ze in alle maten en kleuren. Het bleek een gouden handel te zijn. Maar wij hebben ons het leplazarus gewerkt, twaalf uur per dag. Zeker tijdens de hoogconjunctuur in de jaren tachtig. Mijn generatie heeft nog meegemaakt dat de bomen tot in de hemel leken te groeien. Ik riep in die tijd wel eens: “Als ik een drol in mijn etalage zou leggen, zouden ze die ook nog kopen!”.