Fina van der Weide
Een foto van een klein meisje op de Dappermarkt in Amsterdam, zittend op de "toonbank" van een viskar. Een oude man die in de kraam staat houd haar vast. Ze zwaait met een foto. Je kan nog net zien dat er 2 voetballers opstaan. Ze dragen rood en wit, de kleuren van Ajax.
Jarenlang keek ik er naar. Want dat meisje was ik. De man was de opa van Sjaak Swart. Hij had een viskraam op de Dappermarkt. Ik was zijn speciale vriendin zei hij altijd.
Als ik hem zag dan gilde ik al HUP AJAX en HUP SJAKIE.
Dan wenkte hij mij en zette mijn moeder me daar op die richel. Hij pakte dan wat zuur en dat kreeg ik.
Mijn moeder kocht er altijd haring die hijzelf schoonmaakte.
Soms was het extra feest, dat had hij weer een stapeltje nieuwe ansichtkaarten met de afbeeldingen van spelers van Ajax. Ik had ze allemaal. Sjaak, Johan, Piet, voor mij waren het mijn vrienden.
Op een dag was opa er niet meer. De kraam werd overgenomen door zijn zoon. De vader van Sjaak. Voor mij was de glans even van de markt af. Het was anders. Maar die foto had ik nog.
Toen ik op mezelf ging wonen bedelde ik bij mijn moeder om die foto. Maar nee hij moest in het album blijven. Later dan zou ik die albums krijgen. Nu moest ik niet zeuren.
Later was in 2001, na het overlijden van mijn moeder. Ik moest het huis leeghalen. Ik stopte alle foto albums in een tas en ook de losse foto's. Thuis zette ik hem in de kast, dat kwam later wel.
Een paar maanden later bekeek ik voor het eerst het album uit mijn jeugd. Het eerst zo goed gevulde album, was nu minder gevuld zag ik tot mijn schrik. Veel open plekken waar alleen de onderschriften getuigden van de foto's die er eens hadden ingezeten.
Ik bladerde snel door. En daar waar de foto van opa Swart had gezeten was een wit vlak. Met de tekst: Fina en haar vriend opa Swart 1965
De foto is verdwenen. Maar de herinnering niet.