Vanaf mijn kleuterjaren was ik bevriend met Rob de Vries. Deze woonde in en na de oorlog in de Sparrenweg, ca. nr. 20 hs. Ikzelf woonde toen in de 3e Oosterparkstraat 90 en als teeners waren wij altijd de hort op. Rob had ook familie in de Pretoriusstraat en daar was zijn neef Joop nog wel de meest onhandelbare voor zijn ouders. Er was altijd narigheid en toen hij 18 jaar werd, dacht zijn vader, die een stal had op de Albert Cuypstraat, weet je wat ik koop voor mijn zoon ook een stal, dan wordt hij vanzelf wat rustiger. Zo gedaan en Joop kreeg van pa zijn stal. Echter Joop heeft die stal 1 dag later al verkocht en ging met het geld flierefluiten. Later werd Joop nogal bekend als ''Zwarte Joop'' die eerst de kroeg Casa Blanca op de Zeedijk had. Niemand weet ooit, waar dat geld vandaan gekomen is.
Rob was leerling bij ons op de judoschool van Lou Spel op de Plantage Middenlaan en na de les gingen hij en ik wat in de stad drinken. Op een dag vertelde Rob, dat hij bij zijn neef in de vakantie periode mocht invallen om achter de bar te staan. Leuk voor hem en uiteraard ook leuk voor mij, want ik had toen even gratis drinken. Later had Zwarte Joop ook de club Casa Rosso op de Oude Zijds Voorburg Wal; en daar mocht Rob ook eens invallen. Deze vertelde mij, dat hij bij Joop een rondleiding gehad had en dat hij boven de club als een kapitein achter een aantal monitoren zat, die alle zalen en kamers in de gaten hielden. Volgens Rob had hij daar ook 2 of meer vluchtroutes, mochten er mensen achter hem aan zitten. Voor een dergelijke gelegenheid had hij een schoenendoos klaar staan met nogal veel pecunia, zodat hij niet op zwart zaad zou komen te zitten. Ikzelf heb ook Jon Bloeming bij hem aan de bar zien zitten, die als een soort uitsmijter voor hem werkte.
Rob was volgens mij ook een der eerste, die naar meisjes keek en een meisje, Michèle Boutelier, die op de Tugelaweg woonde, was nogal verkikkerd op hem. Grappig, dat je zo een naam nooit vergeten bent.
Met Rob nog het volgende meegemaakt: ik woonde toen op nr. 93 3-hoog(ca.1963) en recht tegenover mij woonde Rob toen met vrouw en zoon op nr. 98-2 hoog. Rob kwam bij mij thuis en en vertelde, dat zij nu telefoon hadden. In een opwelling belde ik zijn vrouw op en vertelde haar, dat ik van de PTT was en de telefoonlijn moest controleren. Ik vroeg haar of zij de hoorn even links en rechts kon houden en even later of zij de hoorn zo hoog mogelijk kon houden. Wij zagen alles van de overzijde en lagen krom van het lachen, toen zij een stoel erbij trok en op de stoel ging staan om de hoorn zo hoog mogelijk te houden.
Rob is een vriend voor het leven gebleven en is helaas nogal jong gestorven, doordat hij suikerziekte kreeg en eerst bij hem 1 been geamputeerd werd en hij in een rolstoel terecht kwam. Toch bleef hij positief, doordat hij zichzelf in de rolstoel kon redden en hij overal bij kon, doordat het laag ingericht was. De buitendeur ging ook electrisch open, zodat hij daarnaar ook niet behoefde te reiken. Daarna moest ook het andere been eraf en gaf hij binnen enkele jaren de pijp aan Maarten.
