Oorlogsherinneringen

Rachel van Amerongen kwam terug met getatoeëerd kampnummer

Verteller: Henk Penseel
Auteur: 01.23 schoolOK.jpg Henk Penseel
Zeeburgerdijk

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn duizenden joden naar concentratiekampen vervoerd. Slechts een klein percentage kwam terug, ontdaan van alle schaamte.

Deze foto komt uit een ander verhaal (" in Auschwitz" door Frits Slicht  ) Mijn nummer was 078288!, nummer Auschwitz met driekhoekie !   (  onderschrift bij oorspronkelijk verhaal)

Deze foto komt uit een ander verhaal (" in Auschwitz" door Frits Slicht ) Mijn nummer was 078288!, nummer Auschwitz met driekhoekie ! ( onderschrift bij oorspronkelijk verhaal)

Alle rechten voorbehouden

Als ik eindelijk het boek ’t Hooge Nest van Roxane van Iperen lees, raak ik gegrepen door de inhoud. Op pagina 330 lees ik ineens : "(…) In dezelfde barak zit ook nog Rachel van Amerongen–Frankfoorder, een joodse vrouw uit een socialistisch milieu, die naast haar baan bij de Bijenkorf illegaal werk voor het verzet heeft gedaan. Ook zij zat in dezelfde periode als het gezin Brilleslijper en het gezin Frank in kamp Westerbork en is daarna in Auschwitz beland. De vrouwen houden elkaar in de gaten, spreken elkaar moed in en ritselen op alle mogelijke plekken voedsel dat ze met elkaar delen. Er staat altijd iemand op wacht om te kijken of er eten aankomt. (…)" Ze zijn op dat moment in Bergen-Belsen.

Dat is tante Chel met wie mijn moeder jarenlang voor, nog een tijdje in en gelukkig ook nog na de oorlog in de Bijenkorf heeft gewerkt. De leiding van het mooiste warenhuis van ons land was in handen van joden en daarom werkten er ook veel joden. Dat werden er na de oorlog dus een stuk minder. Nadat tante Chel uit het concentratiekamp terugkeerde, heeft ze nog een tijdje bij mijn ouders op de Zeeburgerdijk 141 gewoond.

Mijn zus, die toen 17 jaar was, vond het op tante Chels onderarm getatoeëerde kampnummer eng. Van haar hoorde ik dat als zij zich in de keuken gewassen had, tante Chel naakt door het huis liep. Mijn moeder moest haar vertellen dat dit niet kon. Maar ze was alle schaamte voorbij door wat ze in het concentratiekamp had meegemaakt. Tante Chel is later in Israël gaan wonen, maar kwam jaarlijks nog naar ons land en logeerde dan meestal bij kennissen in Naarden aan de Zwarteweg. Eigenlijk niet eens zover van ’t Hooge Nest vandaan.

743 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Henk Penseel

Geheime kast

Jaja, meester Pronk, dat heb je mij inderdaad nooit verteld, terwijl wij toch goeie collega's waren. Wat ontzettend jammer dat al die materialen nu weg zijn. Er waren, toen wij daar beiden lesgaven, toch geen NSB'ers meer voor wie we bang hoefden te zijn? Gek dat ik er nooit naar gevraagd heb, terwijl ik toch een nieuwsgierig aagje ben. Maar het is spijtig te vernemen dat niet alle kinderen zijn teruggekeerd na de oorlog.

Rob Pronk

Oorlogsherinneringen

Ook onze Joodse leerlingen op de Anthonie van Diemenschool zijn niet allen terug gekeerd na de oorlog.

 

In kast 28 van de Anthonie van Diemenschool op het Javaplantsoen tegenover het handenarbeidhok voor materialen,  lag een uitgebreid archief over de acties tegen de Joodse leerlingen van onze school in de Tweede Wereldoorlog. Bijvoorbeeld welke leerlingen van Joodse komaf waren. Bevelen, onderstempeld door het Duitse gezag en Hitler, gaven aan wat de Joodse leerlingen en onderwijzers wel of niet mochten doen in en rond de school (bijvoorbeeld het Flevopark).

Dat archief heb ik jaren beheerd. Geen collega wist hiervan en alleen ik had de sleutel van die kast. Niemand vroeg zich ooit af wat er achter die kastdeur te vinden was. Bij de fusie tussen de Dr. Albert Schweitzerschool en de Anthonie van Diemenschool (later Flevoparkschool) is dat archief verdwenen. Mogelijk weggegooid met de verhuizing of door iemand meegenomen. Ik herinner me ook gelezen te hebben over een razzia op de speelplaats achter de school. Ik heb me altijd afgevraagd waar dat archief gebleven is.

 

Meester Rob Pronk.