Frits Slicht
Hoewel Elisabeth bij haar overlijden in 1931 alom wordt gewaardeerd en herinnerd als een groot artieste, is er weinig terug te vinden over haar carrière in de diverse kranten bij haar overlijden.
Dat lijkt onterecht, er is tijdens haar leven veel over haar geschreven, te veel om hier allemaal te benoemen. Maar ik vond wel een hele mooie recensie over haar talenten in het tijdschrift ‘De Kunst (een algemeen geïllustreerd en artistiek weekblad jrg 4, 1911, no 193, 07-10-1911). Voorblad van het Kunsttijdschift De Kunst, 7 sept. 1912 
Het gaat om het theaterstuk “Rooie Lotte”. De schrijver noemt het een ‘Transformatie-schets in één bedrijf’. Transformatie toneel houdt in dat een acteur of actrice meerdere rollen in één stuk speelt en zich telkens moet omkleden. Advertentie voor het theaterstuk Rooie Lotte in: De kunst; een algemeen geïllustreerd en artistiek weekblad jrg 4, 1911, no 193, 07-10-1911 
De schrijfster van het betreffende stuk is Elise Poons – Van Biene en het werd opgevoerd in het ‘Bioscope-Theater’ (in de Reguliersbreestraat te Amsterdam in oktober 1911. Een citaat (in oude spelling):
Elise Poons-van Biene is eene talentvolle vrouw. Zij is een handige schrijfster en een zeer knappe actrice. Als schrijfster weet zij de dingen heel goed te ontwikkelen, als actrice heeft zij het vermogen verschillende karakters verschillend uit te beelden.
In een stukje als “Rooie Lotte", de geschiedenis van een fabrieksmeisje dat door haar patroon ongelukkig wordt gemaakt en in het water loopt, daarmee haar familie in armoe stortend, - waarbij het dus aankomt op typeering, - is het heel knap dat eene vrouw, die dus baard en snor ontberen moet (die gemakkelijke hulpmiddelen voor den man!), zóóveel verscheidenheid weet te brengen in de snelle opeenvolging van zes verschillende rollen. Mevrouw Poons speelt namelijk, behalve de rol van Rooie Lotte, de rollen van de moeder van Lotte, de vrouw van den fabrieks-directeur, de huisjuffrouw, eene Zeeuwsche boerin en . . . van den liftjongen! Kranig werk, typeerend en in spel. Den gevoeligen snaar in het kleine drama, zoowel als den humor weet mevr. Poons zeer goed te doen uitkomen. Aan succes ontbreekt het haar niet: een vol Bioscope Theater juicht haar elken avond toe.
In 1911 is er een advertentie, in de Haagsche Courant, waarin sprake is van een erevoorstelling voor Elise. Zij speelt op 28 februari namelijk voor de 200ste keer haar rol als ’t Garnaaltje in ‘De Dame van Maxim’ (bekend toneelstuk van Georges Feydeau).