Frits Slicht
In het eerste deel van dit verhaal heb ik uitgelegd dat ik ontevreden was over de uiteindelijke vorm en de vormgeving. Ik heb nog wel nagevraagd hoe het zou gaan met de door hen uitgekozen fragmenten of citaten. Dit was de reactie van de dichter: “Beste Frits Slicht, Nou ja, het ging niet zo zeer om de inhoud als wel om de vorm; men vond het een sympatiek 'concept' maar toch onvolgroeid; men had commentaar op het directe citeren en het louter 'kaal' aan bod laten komen van 'stemmen'; men wilde het minder 'droog' en men wilde dat de historische gegevens minder geïsoleerd worden gepresenteerd en met meer verbinding en met meer reflectie (van mijn kant); en men wilde het literairder - meer als een gedicht - en nog zo het een en ander”
Ik heb hem laten weten dat mogelijk meerdere vertellers / geïnterviewden ontevreden zouden kunnen zijn met een eventuele bewerking. De reactie van de dichter was dat hij niet van plan was teksten of citaten literair te gaan bewerken.
Deel van het monument, in cortenstaal, langs het Tugelatalud. Dit tekstfragment komt letterlijk uit een door mij geschreven verhaal. Foto: Frits Slicht 
Ik heb er nog wel op gehamerd (8 december 2014) dat ik een verwijzing naar het Geheugen van Oost als voorwaarde zag. Daarnaast heb ik de WBV te kennen gegeven dat ik spijt heb van de tijd die ik in dit project heb gestoken.
In januari 1915 is er een eerste versie van het gedicht. De tekst heb ik gekregen via Maurice Ferares. Hij was op zijn minst gezegd nogal boos. Hij schreef over het gedicht en de dichter aan de WBV (ik heb van hem een kopie ontvangen): “De kwaliteit van de tekst is slecht Het is een bijeengesprokkelde hoop zinnen waarin ieder ritme ontbreekt. Ik weet niet wat de opdracht voor de heer .… was, maar over de wijk schrijven zonder een woord te zeggen over het tragische lot van de bewoners in de oorlog, is absoluut onaanvaardbaar.”
Om een lang verhaal kort te maken, hun monument of het kunstwerk is er gekomen. Het ontwerp, de vorm, vond ik niet geschikt. Een lang stuk cortenstaal (ontwerp door Hansje van Halem), langs de Tugelaweg vanaf de Cilliersstraat tot aan de Spitskopstraat. Op deze balk staat het gedicht, te beginnen bij de Spitskopstraat.