Geen storm in een glas water

Vandaag stormde het, zo vertelt André op onze Facebookpagina, maar zo was het ook op die dag,  begin april 1961.

Bij de 3e Elthetoschool (hoek Soembawastraat/Javastraat red) waren schilders bezig, maar het stormde nogal. De schilders vertrouwden het niet en ze gingen het in de kroeg, schuin aan de overkant, zitten afwachten.

Door de harde wind waaide een ladder om die daar klaarstond om de dakgoot te schilderen. De ladder viel vlak achter mijn rug langs tegen de achterkant van mijn kuit, waardoor zowel het kuitbeen als het scheenbeen er aan de voorkant uitstaken. Als de ladder op mijn hoofd was terecht gekomen had ik dit verhaal nu niet kunnen navertellen en dat dit geen storm in een glas water was zal de lezer begrijpen, dit verhaal had nog een behoorlijk staartje.

Na het ongeval heb ik eerst 4 weken in het ziekenhuis gelegen (vanwege de verwonding kon het niet meteen in het gips) en vervolgens 3 weken thuis op bed. Pas na die zeven weken kreeg ik loopgips, waarmee ik een week of zes heb rondgehuppeld. Daarna ging mijn been in een zinklijmverband, het heeft bij elkaar ongeveer vier à vijf maanden geduurd voordat ik hersteld was...

18 januari 2018

ov