Zwemmen op het droge

'Zwemmen', riep hij, 'voor-zij-sluit, voor-zij-sluit'.

Verteller: Rondje Oost, DSC00565 (800x600) Anneke Koehof
Indische Buurt

Mijn eerste zwemlessen

Amsterdam-Rijnkanaal .<br />Met dank aan .<br />Foto's: Historische Kring Diemen. Met dank daarvoor.

Amsterdam-Rijnkanaal .
Met dank aan .
Foto's: Historische Kring Diemen. Met dank daarvoor.

Alle rechten voorbehouden

Mijn eerste zwemlessen kreeg ik van mijn vader.
In de winter werd er na het avondeten een kruk in de hal gezet, waarop ik de schoolslag alvast onder de knie moest krijgen, als een vis op het droge: ' voor, zij, sluit'.

Wanneer het zomers mooi weer werd fietsten wij (mijn broertje en ik achterop) naar de spoorbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal, door ons De Merwede genoemd.
Ik kreeg een touw om mijn middel en werd zonder pardon in het water gegooid.
Natuurlijk huilde ik dat ik er uit wilde, maar mijn vader was onverbiddelijk.
“Zwemmen”, riep hij, “voor, zij, sluit, voor, zij sluit”.

Mijn grootste angst was dat er een schip voorbij zou komen en als dat het geval was smeekte ik of ik eruit mocht, want ik was als de dood voor de hoge golven.
Dat mocht dan wel, maar zodra het schip voorbij was moest ik er weer in.
Ik wist niet dat de golven vanaf de overkant weer terugkwamen, en ik werd met kracht tegen de beschoeiing aan geslagen; toen dat gebeurde gilde ik van angst en mijn vader maar lachen...

Mijn jongere broertje dacht dat hij het zonder touw wel kon en sprong zo het kanaal in. Hij moest door mijn oudere broer worden gered.
Zelf kon mijn vader heel goed zwemmen. Hij bleef heel lang onder water en dook zelfs onder schepen door. Wij waren in doodsangst en wisten zeker dat hij nu toch echt verdronken zou zijn, maar nee, ineens dook hij, al bijna aan de overkant, weer op !

Later, toen ik goed kon zwemmen, zwom ik ook wel eens naar de overkant, maar halverwege bleek het toch verder dan gedacht, dan moest je kiezen: doorzwemmen of omkeren. Ik wilde me niet laten kennen en koos voor het eerste, maar moest dan ook dat hele eind weer terug.
Ook pikte ik wel eens een 'slepie', tot die ene keer, ik werd toen door de schipper en zijn knecht het water in gegooid, zover mogelijk van het schip af, omdat er een enorme zuiging was. Daarna heb ik het nooit meer gedurfd.

De zwemlessen van mijn vader hadden niet zoveel effect, ik heb het pas echt geleerd in het vijf-centenbad, maar daarover later meer.

 

Anneke Koehof

 

Zie voor deel 2 van dit verhaal : Aan de hengel in het vijfcentenbad

 

 

Alle rechten voorbehouden

1578 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Amsterdam Rijnkanaal , Mijn grootste angst was dat er een schip voorbij zou komen...  Foto Stadsarchief Amsterdam.

Amsterdam Rijnkanaal , Mijn grootste angst was dat er een schip voorbij zou komen... Foto Stadsarchief Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Zwemmen op het droge

Nog een aanvulling op dit verhaal:

Zelf kon mijn vader heel goed zwemmen. Na onze zwemlessen in het kanaal gaf hij een demonstratie. Hij wachtte daarvoor het juiste moment af. Als er een Rijnaak naderde zwom hij alvast die kant op en ter hoogte van de volgboten nam hij een snoekduik onder het schip door om niet meer boven te komen.

Wij waren in doodsangst en wisten zeker dat hij nu toch echt verdronken zou zijn, maar nee, ineens dook de held, al bijna aan de overkant, weer op!

Als de dood dat hij dit kunstje zou herhalen wilden we dat hij terugkwam en we schreeuwden om het hardst naar de overkant:

'Zwemmen pappa, zwemmen, voor zij sluit, voor zij sluit.'

Anneke Koehof

 

Jo Haen - van Langen

Merwedekanaal

Je zit helemaal goed. Het heette eerst ook Merwedekanaal. Toen het verbreed werd en onderdeel werd van het Amsterdam Rijnkanaal kreeg het die naam pas.

Jo Haen

Truus Meijer van den Berg

Merwede

Wij noemden het ook de Merwede. Als ik dat later vertelde verbeterden ze me altijd: oh je bedoelt t Amsterdam-Rijnkanaal. Hoe en waarom wist ik in die tijd dan niet beter dan de Merwede? Heel veel gezwommen daar.

Anneke Koehof

Kapper Postma (zie de reacties onder dit verhaal)

Ik had het in mijn reactie over de  broers Postma, Tjerk en Harry, waarvan er een naar Emmeloord is verhuisd en de ander naar, ik meen, Australië is geëmigreerd. Nog niet zo lang geleden zaten ze voor een hereniging in het programma van Robert ten Brink (All You need is Love). Tjerk zong in het Lemster Kozakkenkoor.

Anneke Koehof

Zwemmen op het Droge

Leo en Priscylla,

Ik kende dat gezin. Ze kwamen uit Friesland. Een van de zonen, ik meen de oudste, is geëmigreerd, heette hij niet Harry? Een andere zoon, Tjerk, is naar Emmeloord verhuisd en zong in het Lemster Kozakkenkoor. Hij had een hele bijzondere kopstem, ik geloof dat hij nog leeft. Ik heb nooit geweten dat André zo jong is overleden.

Ze hadden een kapperszaak op de hoek van de Soembawastraat/Ternatestraat. Mijn vader repareerde regelmatig de tondeuses van de heer Postma, die dan bij ons aan de deur kwam.  Dat hij 'losse handen' had wist ik niet, maar dat kwam vaker voor in die tijd...

Als er een Fries in de zaak was werd er Fries gesproken, tot ergernis van andere klanten, onder wie mijn toenmalige schoonvader. Die zei daar dan ook iets van.

Als kind moest ik daar ook naar de kapper, ik noemde die kapsels van hem 'model bloempot'. 

 

Anneke Koehof

 

 

 

 

Leo

Vraag van Priscylla

Andre Postma was mijn boezem vriend, helaas is hij op jonge leeftijd gestorven. Zijn ouders en zijn broer kende ik ook natuurlijk, Andre werd vaak mishandeld door zijn vader met in de ene hand de bijbel en de andere hand waar hij mee sloeg, dus hij had niet zon gelukkige jeugd.

 

Priscylla

Zwemmen Merwede

Anneke ken jij Andre Postma nog die van de merwedebrug dook? Zoon van de kapper.

Die heeft mij daar leren meedrijven naast de boot