Mijn eerste zwemlessen kreeg ik van mijn vader.
In de winter werd er na het avondeten een kruk in de hal gezet, waarop ik de schoolslag alvast onder de knie moest krijgen, als een vis op het droge: ' voor, zij, sluit'.
Wanneer het zomers mooi weer werd fietsten wij (mijn broertje en ik achterop) naar de spoorbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal, door ons De Merwede genoemd.
Ik kreeg een touw om mijn middel en werd zonder pardon in het water gegooid.
Natuurlijk huilde ik dat ik er uit wilde, maar mijn vader was onverbiddelijk.
“Zwemmen”, riep hij, “voor, zij, sluit, voor, zij sluit”.
Mijn grootste angst was dat er een schip voorbij zou komen en als dat het geval was smeekte ik of ik eruit mocht, want ik was als de dood voor de hoge golven.
Dat mocht dan wel, maar zodra het schip voorbij was moest ik er weer in.
Ik wist niet dat de golven vanaf de overkant weer terugkwamen, en ik werd met kracht tegen de beschoeiing aan geslagen; toen dat gebeurde gilde ik van angst en mijn vader maar lachen...
Mijn jongere broertje dacht dat hij het zonder touw wel kon en sprong zo het kanaal in. Hij moest door mijn oudere broer worden gered.
Zelf kon mijn vader heel goed zwemmen. Hij bleef heel lang onder water en dook zelfs onder schepen door. Wij waren in doodsangst en wisten zeker dat hij nu toch echt verdronken zou zijn, maar nee, ineens dook hij, al bijna aan de overkant, weer op !
Later, toen ik goed kon zwemmen, zwom ik ook wel eens naar de overkant, maar halverwege bleek het toch verder dan gedacht, dan moest je kiezen: doorzwemmen of omkeren. Ik wilde me niet laten kennen en koos voor het eerste, maar moest dan ook dat hele eind weer terug.
Ook pikte ik wel eens een 'slepie', tot die ene keer, ik werd toen door de schipper en zijn knecht het water in gegooid, zover mogelijk van het schip af, omdat er een enorme zuiging was. Daarna heb ik het nooit meer gedurfd.
De zwemlessen van mijn vader hadden niet zoveel effect, ik heb het pas echt geleerd in het vijf-centenbad, maar daarover later meer.
Anneke Koehof
Zie voor deel 2 van dit verhaal : Aan de hengel in het vijfcentenbad