Het verhaal van Mozes Gobitz, kroniek van een leven, deel 11

In april 1935 blijkt Mozes opnieuw ‘een verdienste’ te hebben en wel voor             ƒ 5,10. Door deze verdienste heeft hij twee stempels gemist, in die tijd een vervelende kwestie. Vanzelfsprekend moet dit worden uitgezocht. Mozes heeft blijkbaar gewerkt bij een zekere H. Oldebraak of Oldebroek in de Spuistraat 240. Ik heb de naam niet kunnen traceren, ook niet via het adres. Die verdiensten zijn echter nogal twijfelachtig, de werkgever heeft om voor mij onduidelijke (onleesbare) redenen nog niets uitbetaald. De ambtenaar van Bureau M.S. is van mening dat hier ‘diligent’ moet worden opgetreden.

Tussen de regels door ook nog de korte mededeling dat het 8-jarige kind op 10 april 1935 is opgenomen in het Wilhelmina Gasthuis. Het gaat om de zoon José Maurice. Wat hem mankeert, is niet genoteerd.

De ambtenaar is van mening dat de steun voortgezet moet worden. Er wordt nog wel een aantekening gemaakt, indien het genoemde bedrag alsnog wordt uitbetaald, moet het worden verrekend met het steunbedrag!

Verhuizing binnen de Transvaalbuurt 

Het gezin Gobitz is per 2 juli 1935 verhuisd naar de Christiaan de Wetstraat 8 II. De huur van de woning is 60 cent hoger (ƒ 6,50 tegen de inmiddels verlaagde huur in de Danie Theronstraat van ƒ 5,90 ), maar is wel veel ruimer. Mozes geeft echter ook aan dat het hier gaat om ‘een betere omgeving’. Of Mozes de eerder genoemde verdiensten heeft ontvangen, is niet genoteerd, wel dat het bedrag is verrekend met zijn uitkering op 12 juli 1935.

Naar de JOZEBOKO

Een andere kwestie vraagt om aandacht. Het gaat om de elfjarige dochter Henriëtte (en niet om Judith zoals in het dossier staat). Zij kan op 1 oktober 1935 worden uitgezonden naar de Joodsche Zee- en Badkolonie (de Jozeboko) in Wijk aan Zee. Deze instelling valt onder Ziekenzorg, de ziektekosten verzekering van het gezin Gobitz. Maar niet alles kan worden vergoed. Zo is er kleding nodig als aanvulling op ‘de uitrusting’. Henriëtte heeft eerder, begin 1935, via de school onderkleding en een jurk ontvangen. In een gewone situatie zou de Dienst Kinderkleding zijn bijgesprongen. Maar deze instantie geeft te kennen dat de fondsen uitgeput zijn en verwijst door naar het Bureau M.S. Het Bureau maakt een lijstje met de benodigde kleding, met een berekening. Verstrekt worden: een paar meisjes riemschoenen, een paar pantoffels, een cape, een jurk, een ‘flanel’, een hemd, een directoire. In totaal voor een bedrag van ƒ 12,72. Voor deze kledingstukken worden bonnen verstrekt via de Centrale Dienst. Om welke dienst het gaat, is niet helemaal duidelijk. Er bestond wel de Centrale Dienst voor Levensmiddelen met een iets bredere taak dan louter en alleen voedsel, maar zeker is het niet (zie: Archief Distributiedienst ).

Terug naar de inhoudsopgave.