In de Danie Theronstraat en in de Christiaan de Wetstraat hadden we geen douche of badruimte. Als we gewassen moesten worden, gingen we in de teil. Van huis uit zijn we, voor zover ik weet, nooit naar het badhuis geweest. Maar toen we terugkwamen in de Transvaalbuurt, ging ik naar een school waar we met de hele klas naar het Badhuis gingen. Ik zat op de Louis Bothaschool in de Kraaipanstraat.
Het badhuis zat op de Polderweg waar nu nog het Sportfondsenbad Oost zit. Je hoefde er niet voor te betalen, je kreeg van school een kaartje. Ik heb trouwens in dat zwembad ook mijn eerste slagen leren zwemmen.
Het vervelende van het badhuis was dat je maar zo kort water had. Voor je het wist werd de kraan uitgezet. Dat gebeurde centraal, je had nauwelijks de tijd om je haar te wassen. Ik was dat met de eigen douche in Noord niet meer gewend. Mijn moeder hield daar wel de boel in de gaten, maar hier werd niet gewaarschuwd.
In het badhuis ging je met een heleboel kinderen tegelijk onder de douche, jongens en meisjes apart. Er waren wel aparte hokjes, maar schoolkinderen gingen gemeenschappelijk onder de douche. Na de oorlog ben ik nog wel eens terug geweest in het badhuis. Niet omdat dat moest, ik vond het eigenlijk wel leuk. Overigens kreeg ik toen wel een eigen hokje.
Wat het badhuis kostte in die tijd (ik spreek over eind 1940, begin 1941) weet ik niet omdat het van school uit werd geregeld. Volgens mij stond er op het kaartje dat we kregen 10 cent. Maar 10 cent was in die tijd best veel geld, dus of dat voor één of meerdere baden was weet ik niet.
Het Badhuis
Het vervelende van het badhuis was dat je maar zo kort water had. Voor je het wist werd de kraan uitgezet.
3561 keer bekeken