Iedereen noemt de rotonde aan het begin van de Linnaeusstraat en de Mauritskade het Plein bij het Tropeninstituut. De drukke rotonde ligt er al jaren en niemand heeft ooit de moeite genomen er een officiële naam aan te verbinden.
Als ik er kom, ben ik op de fiets. Het plein is omgeven door fietspaden maar er is toch alle reden om goed op te letten. Aandacht dus bij het verkeer. Van de week kwam ik er met lijn 9 langs en ik zat aan de juiste kant van de tram. Links. Dus uitzicht over het plantsoen. Nog even, dan staat het weer vol met bloeiende krokussen.
Mijn oog werd getrokken door het transformatorhuisje. “Zou het Amsterdamse School zijn?” Ik vermoedde van niet. Ik heb mooiere exemplaren gezien. Deze is kennelijk van latere datum. Mijn blik dwaalt verder. Er is genoeg te zien. In mijn ooghoek zie ik een straatnaambordje. Ik kijk goed en schiet in de lach. “Pleurisplein” en als stadsdeel “Kamp Seedorf”. Heeft iemand hier een goede herinnering of een frustratie opgehangen? Zo maar, midden op de rotonde? Heeft niemand gezien dat het opgehangen werd? Het is niet iets dat je er even opplakt als je er langs komt. Je moet specifiek op het gras gaan lopen, iets dat ik daar nog nooit gezien heb en waar gereedschap en een trap aan te pas gekomen zijn.
Amsterdam, denk ik dan met een niet te onderdrukken glimlach. Toch sneu voor zo’n plein, plantsoen, rotonde, of hoe je het ook noemen wilt. Nu ondergaat het zijn Amsterdamse lot om een niet officiële, niet zo vlijende naam toebedeeld te krijgen. Nog even en heel Amsterdam weet niet beter. Een niet officiële naam zet zich vaak snel en hardnekkig vast in ons aller geheugen. En nu ook in het Geheugen van Oost.
Als ik de ochtend nadat ik het stukje hierboven geschreven heb het bordje ga fotograferen, blijkt het verhaal toch anders te zijn. Er zitten geen schroeven in het bord. Het is dus op de muur geplakt, maar nog steeds is een trap nodig om het bord op die hoogte te bevestigen. Thuis op de pc zie ik dat het geen geëmailleerd maar een houten bord is. De letters zijn er keurig met de hand op geschilderd. Uit de verte niet van echt te onderscheiden.
