Afscheid van het Willem Dreeshuis.

De naam van het huis staat nog op de gevel, maar de vlag van de sloper wappert in top.

Verteller: Corrie Groen- Pickhard
Auteur: Corrie Groen- Pickhard
2 Reacties
Hugo de Vrieslaan, Jeruzalem / Tuindorp Frankendael

Het huis werd opgericht door VARA, PvdA, Humanitas en een woningbouwvereniging omdat in het verzuilde, na-oorlogse Nederland iemand, die geen lid was van een kerkgenootschap, niet in aanmerking kwam voor opname in een bejaardenhuis. Iedere geloofsrichting had zijn eigen huis en alleen als de nood heel hoog was kon je naar de Roetersstraat.

De naam staat nog op de gevel, maar de vlag van de sloper wappert in top.

De naam staat nog op de gevel, maar de vlag van de sloper wappert in top.

                                                                                                                                            

Vanmiddag, 13 april 2017 reed ik over de Hugo de Vrieslaan en zag dat het Willem Dreeshuis gesloopt werd. Ik ben naar huis gegaan om mijn fototoestel te halen om de puinhoop vast te leggen.  

  Op 3 februari 1955, werden de leerlingen van de Prof. Pieter Zeemanschool  opgetrommeld om te zien hoe Dr. Willem Drees de eerste paal sloeg voor het naar hem te noemen bejaardenhuis. De school lag een straatbreedte achter het te bouwen huis.Het was een regenachtige, sombere dag.Was er niet zo veel belangstelling, zodat de lagere school leerlingen gevraagd werd te komen kijken? Ik weet het niet. Bijzonderheden zijn mij niet bijgebleven. Alleen het feit van meneer Drees die paal kwam slaan. Na de ceremonie zijn we weer teruggegaan naar de klas. 

Op 2 februari 1957 is het huis, een ontwerp van architect J. Snellebrand door dr. Drees geopend. Maar toen ging ik al naar de middelbare school. Dat ik nu ook het einde van het huis meemaak, vond ik wel een foto waard.

De laatste bewoners van het Dreeshuis zijn in 2016 verhuisd naar het nieuwe wooncentrum Willem Drees aan de Polderweg in Oostpoort.

 

                                                                                                                                                                       

 

 

 

 

 

 

Alle rechten voorbehouden

1960 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Een trap die naar niets leidt...

Een trap die naar niets leidt...

Puinhoop

Puinhoop

2 reacties

Voeg je reactie toe
Marga Bögels-Overmars

Een greep uit de geschiedenis van de zorg instelling Willem Dreeshuis

Ik wil u graag kennis laten maken uit een deel van de geschiedenis van het verzorgingshuis het Willem Dreeshuis. 

Van 1987 tot 1999 ben ik werkzaam geweest in het Willem Dreeshuis. Het was een heel bijzonder huis. De normen en waarden van de sociaal democratie, waren bij de bouw in de stenen mee gegoten. Er was een open plezierige sfeer waar de bewoners  zich zelf konden zijn . Waar naar hun wensen werd geluisterd. Zij konden kiezen uit wat bij hun leefstijl past. Middag - avond restaurant, diverse activiteiten, gesprek groepen, educatie zoals Engelse les en toneel. Een bibliotheek met engelse en franse boeken. De zorg stond op een hoogpijl, doordat de wensen van de bewoners leidend waren.

De 1 mei bijeenkomsten in samenwerking met de PvdA waren jaarlijkse hoogtepunten waar diverse ministers en Partij leden graag aanwezig waren.

Op 6 april 2016 vond de officiële sluiting plaats met het symposium "Een goede oude dag". Daar kwam de kwetsbaarheid van ouderen in de participatie maatschappij aan de orde.

Met pijn in mijn hart heb ik van een afstand gezien hoe het Willem Dreeshuis werd gesloopt. Gelukkig hebben de bewoners in de nieuwbouw van Oostpoort een vertrouwde plek in het Willem Dreeshuis gevonden.

René Tol

Willem Dreeshuis

Het slaan van de eerste paal door Willem Drees staat mij nog voor ogen. Ook wij "moesten" met de klas 2 van Juffrouw Rooda op verzoek van de heer Borstel (hoofd der school zoals dat toen heette) gaan kijken naar dit gebeuren. Regen en bijna geen belangstellenden. Ook niet van de toekomstige bewoners destijds.

Tijdens de bouw heb ik met klasgenootjes nog door het in aanbouw zijnde pand gerend en soms achterna gezeten door bouwvakkers. Spannend!

Later ben ik als bezoeker daar nog een keer geweest, ik denk in 2007, maar toen zag het geheel er al verwaarloosd uit. Begrijpelijk dat het nu is gesloopt.

Tijdperk is gesloten. Zo verdwijnt toch ook nu weer opnieuw een deel van de jeugdherinneringen aan die buurt.