Herinneringen komen weer naar boven
Als kind heb je vaak geen idee wat de gevolgen zijn van iets wat je leuk en spannend vindt om te doen. Herinneringen komen weer naar boven als je zo’n uitgebreide serie leest over de Indische buurt in Ons Amsterdam. ik weet nog dat ik met gevaar voor eigen leven (zo voelde dat een beetje) een cent op de rails legde bij de halte van Lijn 10 in de Borneostraat vlak voor de tunnel van de Zeeburgerdijk.
We legden een cent op de rails
Ik zat op de Rijcklof van Goenschool die grensde aan het gemaal, waar nu een restaurant zit. Tussen de middag kwamen we wat eerder naar school en legden dan een cent op de rails. Veel kon je er niet op leggen, want ook al was het maar een cent, het was toch geld. Het bleef daarom wel altijd bij enkele centen. Je moest die cent zo neerleggen dat de ijzeren wielen van de tram er goed overheen gingen. Daarna was het zoeken waar de cent terecht was gekomen. En wiens cent was het, als die midden tussen de rails terecht was gekomen?
Zorgen dat de bestuurder ons niet ziet
Je moest het ook allemaal stiekem doen. Je kon niet als de tram stilstond voor het gezicht van de bestuurder een cent op de rails leggen. Dat was eigenlijk het spannende deel. Wanneer komt die tram? We moeten zorgen dat de bestuurder ons niet ziet. En hebben we nog genoeg tijd voordat we de school in moeten?
Als we dan naar onze klassen gingen, luidde een van leerkrachten een grote scheepsbel die in de gang hing en begonnen de lessen. In onze zakken voelden we dan de platte centen, die soms nog een beetje warm waren.