Ik heb met veel plezier op deze school gezeten, elke dag was een ander avontuur, een feest.Wat een prachtige jaren.
En nu is het over, aan alle goede dingen komt een eind, wel jammer, maar dat is vooruitgang zeggen ze.
Dag school daaag, bedankt . Bedankt voor het de weg wijzen in deze wereld.
Als een oude taartendoos gaat hij de vuilnisbak in. Zoveel geleerd, zoveel herinneringen, zo trots om te zeggen: "Dat was mijn school!! We will miss you!!".
De reünie
Er werd een reünie georganiseerd voor oud leerlingen en medewerkers. Nog een laatste kans om de oude school te bezoeken, de bewuste schoolsfeer nog eenmaal samen op te snuiven,ja die echte zoete bakkerslucht.
Ik moest er bij zijn. kon het niet missen. Samen met mijn vrouw de lange reis van uit Amerika gemaakt, zo dat ook zij kon zien waar ik 5 jaar hebt door gebracht.
Het was meer dan 50 jaar geleden, 1963, dat ik het gebouw voor de laatste keer verliet, ben nooit meer terug geweest .En nu een laatste kans om de binnenkant nog eenmaal te zien,voor de laatste keer de klaslokalen bekijken. De trap op om de bakkerijen te zien, zoveel herinneringen komen terug, je hebt hier zoveel tijd doorgebracht. Nog even praten met een andere bezoeker, die omstreeks de zelfde tijd naar school ging, we waren het eens , de beste school. We waren wel de oudste gasten.
Nog eenmaal alles in me opnemen. Veel veranderingen, als je je ogen sluit kan je zien hoe het was, de schimmen van Husken, Moerbeek, van Asselt en Griever, de oude lokalen , je oude vrienden, de goede oude tijd. Nog een keer goed rond kijken. Ik heb nu alles gezien wat ik wilde, de trap af naar beneden, door de deur en we staan weer buiten. We lopen op de Wibautstraat, een laatste blik terug, ik voel me heel somber, veeg een traan van mijn ogen. Het is moeilijk om afscheid te nemen . Wat een school!
Lees verder:
De geur van chocola
