Het gaat dicht. Na meer dan 58 jaar komt er een einde aan een school die zovelen van ons uitstekend onderwijs heeft gegeven.Ik heb er mijn hele leven plezier van gehad. De mooiste tijd, niet alleen om banketbakker te worden, maar om ons de weg te wijzen hoe door het leven te gaan. Daar heb ik geleerd wat ik nu ben, Bakker-Banketbakker -Pastrychef.De School Voor Banketbakkers was de juiste keuze voor mij!! Hoe ben ik daar terecht gekomen?
Na 3 jaar 1st O.H.S. Op het Raamplein, wilde ik iets anders, iets dat mij beter zou passen. Ik zag me niet op een kantoor zitten voor de rest van mijn leven.We woonden toen op de Middenweg 107a, 3 hoog, boven 't Honk, een moderne meubel en woning inrichting zaak tegenover Frankendaal. De ouders van Ed van der Elsken, de fotograaf, waren toen de eigenaars.Mijn vader nam me mee naar de nieuwe “School voor Banketbakkers “ aan de Wibautstraat. Daar was een open huis en tevens tentoonstelling, leerlingen lieten zien wat zij konden doen in het Banketbakkers vak, ja dat leek me wel wat. Bakkers hadden altijd al een grote aantrekkingskracht op mij.Toen we nog in West woonden, gingen we voetballen op het Suriname plein, op de hoek was een banketbakkerij , ze hadden altijd de deur van de bakkerij open,ik kon daar uren staan kijken.Op weg naar de lagere school was een broodbakkerij , het raam was open, je kon het brooddeeg zien rijzen en de bakkers het brood in de oven zien doen. Kreeg je stukje deeg om op te eten. Dan hollen naar school om niet te laat te zijn.Hoefde er niet lang over na te denken, dat was de school voor mij.
Ingeschreven en in August 1958 begonnen.Vijf jaar, eerst twee jaar dagschool en dan drie jaar in het leerlingstelsel( 1 dag en 2 avonden per week naar school) derde bediende in 1960, en het vakbekwaamheid diploma in juli 1963. Heel veel geleerd.Wat een school : gebouwd in 1956/1957 om er uit te zien als twee gestapelde gebaksdozen, heel modern. Niet alleen heel modern, maar ver zijn tijd vooruit. Het was een kleine school met maar ongeveer 200 leerlingen, echt persoonlijk onderwijs .Er waren 4 praktijklokalen, ieder gericht op een speciaal deel van ons beroep. Keuken/Cuisine, Chocolaterie/Confisserie, IJs/Glacerie en Banket/Patisserie , ook een Art/teken lokaal, ieder met een expert als leraar. Hier was ook de Aula, gebruikt voor school bijeenkomsten enz. Beneden was de ingang , je kwam in de grote hal met in het midden de trap naar boven. Daar omheen, 2 klas lokalen, het kantoor van de directeur en de secretaresse, een kamer voor de leraren, conciërge kantoor en magazijn. Een kleine winkel voor de verkoopsters opleiding. En de kleedkamer/wasgelegenheid voor de studenten, met kastjes voor onze uniformen , gereedschap kist e.d. Mijn nummer was 1320, heb die kist nog steeds.In de kelder , de fietsenstalling en het Bakkers museum, dat nu, na veel omzwervingen in het museum in Hattum is ondergebracht.
We waren gelukkig zulke vakbekwame leraren te hebben.Mr. Griever was de directeur, soms gaf hij ook les.Hij was de drijvende kracht van onze school. Schreef met andere leraren(Husken, van Asselt enz. ) leerboeken, voor de reeks “Vademecum voor de Banketbakkerij”, boeken die wij gebruikten in onze klassen. Hij was een gedreven mens, had altijd de hoogste verwachtingen van iedere leerling. Iedereen kent het verhaal van het pannetje fondant dat hij tentoonstelde in de grote hal met een briefje eraan :“Welke onverlaat heeft dit niet schoongemaakt? Hij zei altijd : “Laat mij je fondant pannetje zien, en ik vertel je wat voor een banketbakker je bent”
Lees verder:
http://www.geheugenvanoost.nl/102621/nl/zoete-herinneringen
