De dag dat ik ging verhuizen naar de Derde Oosterparkstraat en we mijn kast naar binnen droegen, werd er een appel vlak langs mijn hoofd met een enorme snelheid langs mijn hoofd gegooid. De daders stonden verschuild, maar wel hoorbaar door hun geschater op een balkon op 2-hoog, één portiek verder van de mijne.
Nou heb ik me wel eens laten vertellen dat het in de islamitische cultuur gewoon is om etenswaren van het balkon naar beneden te gooien zodat de resten genuttigd kunnen worden door de vogels en ander diertjes. Maar meestal gebeurt dat niet met een enorme worp van zeker 25 meter.
Ik besloot er niets van te zeggen en vervolgens verder te gaan met de kast.
Toen ik na een week of twee mijn huis uitliep, nadat het net flink geregend had., liep er voor mij een mevrouw met haar twee dochtertjes. Een andere mevrouw kwam net dat portiek naast mij uitgelopen. Tot er opeens een enorme golf water naar beneden kwam storten. Recht bovenop die moeder met haar kindjes!
Dit keer zag ik de jongetjes die het deden en die vervolgens naar binnen renden. De mevrouw was woest en liep briesend weer in de richting waar ze vandaan kwam. Ik had er genoeg van. De mevrouw die net het portiek uit kwam gelopen, kwam naar me toen en we besloten om aan te bellen. Eerst geen gehoor, maar op een gegeven moment werd op dezelfde verdieping een raam open gedaan. Waaruit een mevrouw tevoorschijn kwam. 'Wat is er, wat is er?' De mevrouw naast mij nam het woord en begon over die kinderen op het balkon van datzelfde huis. Het enige wat die mevrouw zei voor ze haar raam weer dicht smeet was ‘’zijn niet mijn kienderen.’’
Ik liep verder en een jongetje dat het ook had zien gebeuren, kwam op me af en zei: 'Mijn broer gaat je dood maken.' Hij was denk ik een jaar of 11. Ik lachte en liep verder. Sindsdien (6 maanden geleden) heb ik alleen maar gezien dat er pasta en rijst en dergelijke van het balkon werd gestort (voor de dieren). Ik heb de eerste paar ratten al gezien voor mijn deur. Een week geleden belde een vriend mij en vertelde dat hij en zijn moeder waren nat gegooid door jongetjes een blok bij mij vandaan. Ik zei maar: 'ach dat is hier heel gewoon.'