Gezinshereniging

Toen ik ging trouwen heeft mijn moeder mij als huwelijkscadeau de sierraden van haar grootouders gegeven. Op mijn trouwdag droeg ik deze sierraden boven mijn mooi versierde witte mantel. Die spullen doen mij mijn mooie dag herinneren, daarnaast zijn zij voor mij ook waardevol omdat ze ruim 200 jaar oud zijn. Mijn man werkte in Nederland bij de vliegtuigmaatschappij KLM. In augustus 1972 ben ik in het kader van de gezinshereniging naar Nederland gekomen. Ik woonde toen op de Tweede Oosterparkstraat. Toen ik mijn huis voor het eerst bezocht, dacht ik dat het hele wooncomplex van ons was en tot mijn grote verbazing was er dagenlang geen zon. In 1973 ben ik bevallen van een meisje, mijn derde kind. In het begin was het erg wennen, ik moest veel dingen in het begin zelf uitvinden. Zo bakte ik brood in een koekenpan. Ook keek ik graag naar de TV, zoals naar onze oude minister den Uil. Ik vond het heel mooi toen hij de uitspraak deed: "We eten samen en drinken samen en we leven samen in vrede". Ik heb me altijd thuis gevoeld in Nederland. In 1975 ben ik verhuisd naar Amsterdam-Zuid. Ik heb een hele leuke tijd gehad in Amsterdam-Oost. Ik had aardige buren en de Dappermarkt is nog steeds mijn favoriete plek. Vanaf 1993 doe ik vrijwilligerswerk in moskee El Kabir aan de Weesperzijde. Ik ben op zoek naar leraren die Arabische les kunnen geven. We hebben momenteel voor volwassenen twee Nederlandse taalgroepen en vier Arabische taallesgroepen. In het weekend wordt er ook Arabische les gegeven aan kinderen. Ik vind het een leuke moskee en ga er iedere week met grote plezier naar toe.