Van Vught naar Auschwitz (22)

In Vught heb ik ‘gezeten’ tot juni 1944. Ik heb voornamelijk gewerkt voor Philips. Dat werken was goed te doen, het was geen zwaar werk en we kregen goed te eten. De discipline in de fabriek was ook niet zo heel erg streng. We mochten gewoon met elkaar praten, maar we moesten wel aan werk blijven. Of je moest in ieder geval doen alsof je hard aan het werk was. Je kreeg trouwens ook betaald door Philips. Je kreeg betaald in bonnen, ter waarde van vijf gulden. Daarmee kon je in de kampwinkel spullen kopen: tandpasta, zeep, een tandenborstel maar geen eten. Eten was er niet te koop. Verder was het allemaal rotzooi dat ze daar verkochten.

Contact

Contact met de wereld buiten het kamp heb ik eigenlijk niet gehad. Ik heb nog wel een keer een voedselpakket van mijn zuster gehad. Die was toen net ondergedoken, dat moet in maart of april 1943 zijn geweest. Anderen kregen wel eens een pakket, maar toch vooral de christenvrouwen, die zaten ook in het kamp.
In Vught kreeg ik wel nog een anoniem telegram. Daarin stond: “Ik ben bevallen van een dochter en ze heet naar moeder.” Ik weet niet waar dat telegram vandaan kwam, maar ik begreep wel dat het van Greta mest zijn.

Dat mijn moeder is afgevoerd in maart 1943 heb ik pas na de oorlog gehoord.
Hoe het ging met de mensen die vanuit Vught werden afgevoerd, dat wisten we niet. Er gingen wel wat geruchten, maar meer ook niet. Ik weet ook niet of ik die wijsheid achteraf heb ingevuld. Want de geruchten gingen dat de Joden in ‘het oosten’ zouden worden verbrand. Maar hoe konden we dat toen weten. Er is niemand terug gekomen om ons dat te vertellen.

Ik ben aan de beurt

Maar in juni 1944 was het toch ook mijn beurt. Na de landing in Normandië zijn alle Philips arbeiders uit Vught afgevoerd naar Auschwitz. Opnieuw zou Philips onze redding zijn. Het transport was trouwens iets vreselijks. We werden in veewagens geladen, een ware verschrikking. Hoe lang we er over gedaan hebben? Ik weet het eigenlijk niet, een dag of vier zeker wel. De trein stond vaak stil en eten hebben we nooit gekregen. In Auschwitz aangekomen, werden alle Philips arbeiders geselecteerd om te werken, onze redding!

Terug naar de: Inhoudsopgave