Jaap Sitters
Frits Slicht
Mijn vader had als ambtenaar bij Sociale Zaken een speciaal stempel weten te bemachtigen. Daardoor waren we voorlopig gevrijwaard van ‘opnieuw verhuizen’. Op vrijdagavond kocht mijn vader altijd echte gemberbolussen bij Theeboom of pinda’s in de schil. Zo hadden we even iets anders om over te denken. Maar dat veranderde snel als de vrachtauto’s weer door de straat reden en de Duitse bevelen klonken.
De onzekerheid of je wel of niet zou worden opgehaald, dat je op een lijst zou staan, was groot.
Woningen van families die waren ‘vertrokken’, werden aanvankelijk snel weer opgevuld. Maar na verloop van tijd bleven meer en meer woningen leeg. Wat de Duitsers dan deden, was een dikke spijker door de deur in het kozijn slaan. De sloten werden daarna voorzien van een zegel. Zo wisten de Duitsers dat er niemand meer woonde, dat hier niemand meer viel op te halen.
Mijn vader besefte op een gegeven moment dat wij niet langer vrijgesteld zouden zijn van deportatie. Op een avond zei hij dat de Duitsers ’s avonds weer zouden komen en dat zij iedereen mee zouden nemen. Hij ging na het avondeten naar buiten en even later hoorden wij getimmer. Wij zaten binnen met angst te wachten. Toen hij eindelijk weer binnen kwam vertelde hij wat hij had gedaan. Hij had de deur dichtgespijkerd en bij een leegstaand huis een zegel losgepeuterd. Hij plakte het zegel over ons slot. Zo leek het alsof ons huis leeg stond.
We deden de gordijnen dicht, de klok werd stilgezet want ook het tikken kon misschien wel worden gehoord. Stilletjes ging ik naar bed. Ik werd wakker van de overvalwagens. De benedendeur werd opengetrapt, het oudere echtpaar boven ons werd weggehaald.
Maar wij werden overgeslagen! Het plan van vader had gewerkt.
----------------------------------------------------------------------------
Ga voor verhaal nr. 1 naar
Verhuizen!
en voor verhaal nr. 3 naar
Onderduiken
--------------------------------------------------------------------------
