Het koperen schaaltje

Verteller: Pim Foppen
Auteur: Pim Foppen
Transvaalbuurt

Er bleek een ruimte te zijn tussen onze vloer en het plafond van de onderburen.

Het koperen schaaltje Het bonbonschaaltje.

Het koperen schaaltje Het bonbonschaaltje. Door: Christina Mercken

Alle rechten voorbehouden

Tegenover de bakkerij van mijn ouders zat een Volendamse Viswinkel waar levende palingen in grote granieten reservoirs gehouden werden. Eenmaal per week kwam daar een vrachtwagen grote staven ijs brengen om die vis koel te houden. Op de andere hoek zat een Apotheek. Zelf woonden we in een soort bedrijfswoning op het Krugerplein op nr. 24 1-hoog.

Ik denk dat het in 1954 was dat besloten werd om de matting (een soort jute-achtige vaste vloerbedekking vastgespijkerd op de vloer) te vervangen. Er zou zeil gelegd gaan worden. Toen de matting verwijderd werd bleken er in de hoek van de woonkamer een paar planken los te liggen.

Nieuwsgierig tilde een van de werklui wat losliggende planken op en er ontstond een vierkant gat van ca 15 bij 15 centimeter. Er bleek een ruimte te zijn tussen onze vloer en het plafond van de beneden buren. Na wat gluren in het donkere gat haalde hij tot ieders verbazing enige koperen voorwerpen te voorschijn.

Er was een wit/geel/rood koperen dienblad, dubbel gevouwen en daarna nog een keer dubbel gevouwen. Ook kwam er een klein roodkoperen sierkannetje met een bol geelkoperen dekseltje te voorschijn. Ik moet het nog ergens hebben maar ik kan het na een verhuizing nog niet vinden. Tenslotte was er een bonbonschaaltje.

Als kinderen drongen wij er natuurlijk op aan om de vloer verder open te breken om te kijken of er nog meer was. Mijn moeder wilde daar echter niets van weten en de zaak werd dichtgespijkerd en het zeil werd gelegd. Op dat moment drong het eigenlijk niet tot mij door, ik was toen een jaar of 6, dat het hier spullen betrof die door vorige, vrijwel zeker Joodse bewoners, onder de vloer waren gestopt omdat ze het niet wilden afstaan aan de Duitsers.

En nog altijd als ik eraan terug denk, vind ik het zo jammer dat we nooit verder hebben gekeken en hebben geïnformeerd hoe en door wie het daar terecht is gekomen. Tja, als dat schaaltje zou kunnen praten...

Alle rechten voorbehouden

1471 keer bekeken

10 reacties

Voeg je reactie toe
E.E,Goldman

koper inleveren gedurende de tweede wereld oorlog

Door een kennis werd ik gewezen op het stukje over het koper dat verborgen zat in de vloer van een woning. Zou dat werkelijk gebeurd zin??
Ik neem aan van wel. Ook in Den Haag verstopte men in de tweede wereldoorlog veel koper ( rood koper en messing) op alle mogelijke plekken, na de sommering om dit metaal in te leveren bij de bezetters. De bedoeling was dat er kogels van zouden worden gemaakt.
Ik herinner me dat mijn ouders al het koper dat we in huis hadden (en dat was heel veel) verstopten onder de vloer van ons huis. Er werd een luik gemaakt, en toen alles was opgeborgen en met een laag zand bedekt, ging er een kleed overheen, met daarop de eetkamertafel en de stoelen.Pas na de oorlog hebben we het weer te voorschijn gehaald.
In onze straat waren ok veel bovenhuizen, en daar stopten de mensen hun koper graag in een ruimte boven de kasten.
Maar wat het meeste indruk op mij maakte was het feit dat veel mensen het zekere voor het onzekere namen en hun koper in het Verversingskanaal gooiden. Na de oorlog kwamen er jonge mannen, voornamelijk uit Scheveningen afkomstig, die vanaf de brug aan de Haagse Groothertoginnelaan het water in doken waarna zij het koper stuk voor stuk opvisten. Iedere keer dat ze iets naar boven brachten, werd er door de omstanders geklapt en gejuigd, en dan ging de vraag rond: Van wie kon dit zijn?? Veel stukken kwamen zo weer terug bij de oorspronkelojke eigenaren.
Ik was toen zelf 12 jaar oud, maar ik zal die triomfantelijke opduiking van het verborgen koper nooit vergeten!

Kees Zijp

Re: Ruurd Kooiman

Ruurd Kooiman:
Hallo kees Ik las dat je personen wil weten waar Jij geboren bent,Ik kan je vertellen dat het niet ekend is wie daar voor Jullie hebben gewoonde,dan moet je naar het gemeente archief. Groetjes van Ruurd

Bedankt Ruurd, zou jij contact met mij opwillen nemen ivm het komende afscheid van Guus Boendermaker. Je kan mij bereiken op de van Leijenberghlaan, het is helemaal verbouwd kom eens kijken op een donderdag of vrijdag dan is Guus er niet.
Tot ziens Ruurd

null

E.de Jonge

Aan Henk Visser,ik neem aan dat de vraag aan
mij gesteld werd,op welk nummer ik gewoond
heb op de Transvaalkade,dat was op nr.43.
No.40 waar je hebt gewoond,was dat het port-iek naast de winkel van de fam:Wokke ? Ik kan
me jullie niet zo goed voor de geest halen,je
hebt als ik het goed heb een jonger broertje,
of heb ik het mis.Je moeder kan ik me denk
ik wel herrinneren,het was volgens mij een
nogal flinke vrouw.Maar we schelen ongeveer
10 jaar,want ik ben van 1937,en toen jullie op
de Transvaalkade kwamen wonen,ging ik al aan
het werk(1952 ik was er vroeg bij).
Ik zag die foto van de hut in het water voor de
deur van de winkel van Wokke,exact op de ze-
lfde plaats heb ik met andere kinderen uit de
buurt een zoals we dat noemden,een dempie
gemaakt,daar konden we dan op staan en zo-
doende met vissen je snoertje verder van de
kant af krijgen(je kon natuurlijk ook gewoon
je snoer wat langer maken,maar dit was na-
tuurlijk vel mooier.Ik heb daar zelfs nog fotos
van,die zal ik binnenkort ook op de side zien
te plaatsen.Ik stop er even mee.Hoop binnen-
kort weer wat te mogen vernemen.
Voor nu groeten ,en tot later.
Email adres is-evrtdjng@cs.com

Henk Visser

Henk Visser.

Op welk huisnummer op de Transvaalkade woonde U? Zelf woonde ik op nummer 40, naast Wokke.

null

E.de Jonge

Dhr.Kees Zijp.
Wat een snelle reactie,maar ik had inmiddels
ondekt dat het de andere kant van de straat was waar jullie woonden.Maar wat de namen
van je zusters betreft,die zeggen mij niet,en
helaas is mijn oudste zuster die het zou kunnen weten,een paar maanden geleden overleden.
Als kind ging ik met andere buurt kinderen naar
zoals wij dat toen noemden"Het Zaaltje"dat was
de bibliotheek van Patrimonium bij jullie even
verderop,laatste portiek voor het toenmalige
Pretoriusplein.Daar werd door Dhr.Hartsema
die precies naast de Krugerschool woonde,(zijn
dochter Greetje was o.a.bevriend met mijn
zusters)een soort Zondaschool gehouden met
lichtbeelden via een toverlantaarn,hij deed dat
samen met ene Hr.Zeehandelaar,was heel leuk.
Ja ik zit nog niet zolang op deze side,dus ik moet er nog een beetje inkomen,heb ook een
inlog
naam aangevraagd,maar nog niets gehoord,
dan zal ik ook wat fotos bij mijn wetenswaardigheden plaatsen,anders doe ik het
maar via de redactie.Want ik heb mijn hele
jeugd op de Transvaalkade gewoont,dus de hele buurt en ver daar buiten is voor mij een
open boek,en weet bijna alles,al was het gist-
eren gebeurt.Ken ook bijna alle namen van
toenmalige bewoners van de Transvaalkade
van af Hoogenbosch tot aan het z.g.Gele Bruggetje bij de Schalkbruggestraat.Het is ook
leuk dat ik soms dingen of namen tegenkom in
verhalen,en dan denk ik nee dat was iets anders
of het was een andere naam,maar er komt steeds meer naar boven.Maar ik ga er nu mee
stoppen,een andere keer weer verder.
p.s.ik ben van bouwjaar 1937.
Email adres evrtdjng@cs.com

null

Kees Zijp

Geachte heer de Jonge

Laing'snekstraat 38 is aan de kant van de school dus met de lage portieken met uitzicht aan de achterkant op de school.
Ik heb inderdaad 3 zussen, Greetje(Marga) Beppie en Marijke. Beppie is helaas al in 1998 overleden.
Tik bij zoek in het groene vakje Zijp in en u vind vele verhalen, ook over de Koningin Wilhelmionaschool en de Rehoboth kerk.
Met vriendelijke groeten Kees Zijp

null

E.de Jonge

Aan Dhr.Kees Zijp.
Wie er in de Laings Nekstraat 38 " heeft gewoond,kan ik zo niet zeggen.Maar als ik het goed heb zijn dat die huizen met de hoge stoep
tegenover de voormalige Krugerschool als jongetje hielp ook ik de schillenman,en moest dan die stoepen beklimmen en daarna de trappen naar 3 hg.Maar dat was het allemaal waard, dan ging je weer op de bok zitten van de paard en wagen en het paard ging dan vanzelf weer naar het volgende adres.
Ik heb even op de site van het Joods Monument gekeken, maar kom op dat adres geen Joodsche bewoners tegen die daar zouden hebben gewoond, dan had ik U wel verder kunnen helpen. Trouwens als je wilt weten wie er op een bepaald adres heeft gewoond, moet je in het gebouw De Bazel - Vijzelstraat 32 zijn, daar kan je precies zien wie, waar en hoelang iemand op een adres heeft gewoond (dat is het Gemeente archief).
Iets heel ander nu, had je misschien ook een zuster die in de Watergraafsmeer op zoals dat hete vereniging zat, in de Rheobotkerk, ik heb volgens mij de naam Zijp vroeger thuis door mijn zuster horen noemen.
Ik hoop dat je zo verder heb kunnen helpen. Voor nu groeten,en wie weet tot later. evrtdjng@cs.com

null

Ruurd Kooiman

Hallo kees Ik las dat je personen wil weten waar Jij geboren bent,Ik kan je vertellen dat het niet bekend is wie daar voor Jullie hebben gewoonde,dan moet je naar het gemeente archief. Groetjes van Ruurd

null

Kees Zijp

Geachte heer E de Jonge, ik zou graag weten wie er in de oorlog op het adres Laing'snekstraat 38 ''' gewoond heeft. Ik ben daar op 1 augustus 1951 geboren, dat is maar 6 jaar na de oorlog maar mijn ouders zijn daar in het laatste oorlogsjaar komen wonen.
Hoe kom ik daar achter.

Met vriendelijke groeten Kees Zijp

null

E.de Jonge

Even een misschien wat late reactie op je vraag van wie dat het schaaltje en andere
snuisterijen wel geweest konden zijn.Dat kun
je heel makkelijk opzoeken op de side van
"Digitaal Monument Joodse Gemeenschap in
Nederland.Ik heb het nu even voor je na gekeken.Dat was het echtpaar Michael Couzijn
geb.1904 en zijn echtgenote Margarethe Couzijn-Leeuwarden,geb.1915.Zij zijn vanuit
hun huis op het Krugerplein 24' weggevoerd en
op 23-7-1943 in Sobibor vermoord,ik schrijf
met opzet vermoord,vaak spreekt men van
omgekomen,maar volgens mij kom je om
bij b.v. een ongeluk,en daar was dus zeker geen sprake van.Ik had graag een prettiger
bericht gegeven,maar dit moest het helaas zijn.
p.s.Heb zelf in de Transvaalbuurt gewoond van
1943-1969,